Obesitas van mammacarcinoompatiënten is geassocieerd met slechte prognose, maar de meeste studies waarin deze associatie is onderzocht hanteerden de body mass index (BMI) als obesitasmaat. De BMI geeft geen inzicht in de verdeling van vetweefsel over het lichaam. Mathilde His (Institut Gustave-Roussy, Villejuif) en collega’s hebben een analyse uitgevoerd van de impact van prediagnostische BMI, middelomtrek (WC), heupomtrek (HC), en middel-/heupomtrektratio (WHR) op de overleving van mammacarcinoompatiënten in de Franse prospectieve E3N-studie. De uitkomsten van de analyse zijn online gepubliceerd in het International Journal of Cancer.¹

De analyse is gebaseerd op gegevens van 3006 vrouwen met een diagnose primair invasief mammacarcinoom tussen 1995 en 2009. Prediagnostische BMI, WC en WHR waren in dit cohort niet geassocieerd met de overleving. Patiënten met een prediagnostische HC groter dan 100 cm hadden, in vergelijking met patiënten met een prediagnostische HC kleiner dan 95 cm, een 35% verhoogd risico van all-cause mortaliteit (HR 1,35; p trend=0,02), een 50% verhoogd risico van mammacarcinoomspecifieke mortaliteit (HR 1,50; p trend =0,03), en een 36% verhoogd risico van een tweede invasieve malignitieit (HR 1,36; p trend= 0,002). Deze associaties werden sterker na correctie voor BMI.

De onderzoekers concluderen dat een grotere heupomtrek geassocieerd is met slechtere uitkomsten in mammacarcinoompatiënten, en dat het belangrijk is de BMI niet als enige obesitasmaat te hanteren in onderzoek naar associaties tussen obesitas en overleving van mammacarcinoom.

1.His M, Fagherazzi G, Mesrine S et al. Pre-diagnostic body size and breast cancer survival in the E3N cohort study. Int J Cancer 2016; epub ahead of print