De studie is uitgevoerd in een trainingscohort van 208 cHL-patiënten die tussen 2002 en 2010 werden behandeld en een gematcht validatiecohort van 102 patiënten die tuussen 2008 en 2013 werden behandeld. Inclusiecriteria waren beschikbaarheid van een FFPE-weefselmonster verkregen bij diagnose, behandeling met ABVD al of niet in combinatie met radiotherapie, baseline PET en PET-2, geen verandering van de behandeling alleen op basis van PET-2, en HIV-negatieve status. De onderzoekers bepaalden in de monsters weefselbiomarkers in neoplastische cellen en cellen in de micro-omgeving.
In multivariate analyse was PET-2 de enige factor die zowel progressievrije overleving (HR 33,3; p<0,001) als overall survival (HR 31,3; p=0,002) voorspelde. In het trainingscohort was er geen factor met sterkere ongunstige voorspellende waarde dan positieve PET-2, en was er geen factor die PET-2 positieve patiënten correct kon herclassificeren. In PET-2 negatieve patiënten identificeerde expressie van CD68 (≥25%) en PD1 (diffuus of rosetting patroon) in micro-omgevingscellen en STAT1-negativiteit in Hogdkin Reed Sternberg-cellen een subset van patiënten met drie-jaars progressievrije overleving significant slechter dan die van de overige PET-2 negatieve patiënten (21 van 33 (64%) versus 130 van 137 (95%); p<0,001). Deze uitkomsten werden gereproduceerd in het validatiecohort.
De onderzoekers concluderen dat ze factoren hebben geïdentificeerd die de voorspelling van de uitkomsten in cHL-patiënten met negatieve PET-2 kunnen verbeteren.
1.Agostinelli C, Gallamini A, Stracqualursi L et al. The combined role of biomarkers and interim PET scan in prediction of treatment outcome in classical Hodgkin’s lymphoma: a retrospective, European, multicentre cohort study. Lancet Haematol 2016; epub ahead of print
