Erfelijke BRCA2-mutaties zijn geassocieerd met slechtere overleving in patiënten met prostaatcarcinoom. Prof. Laufey Tryggvadottir (Universiteit van IJsland, Reykjavik) en collega’s hebben onderzocht of er een verband bestaat tussen expressie van het BRCA2-eiwit in diagnostisch prostaatcarcinoomweefsel en progressie van de ziekte. De uitkomsten van de studie zijn online gepubliceerd in Carcinogenesis.¹

De onderzoekers voerden een case-control studie uit in het Swedish Watchful Waiting Cohort. De cases waren alle 71 patiënten die binnen vijf jaar na de diagnose aan prostaatcarcinoom overleden, en de controls waren alle 165 patiënten die zeven jaar na de diagnose nog in leven waren. De onderzoekers bepaalden in weefselmicroarrays met antilichaamkleuring expressie van C- en N-terminale domeinen van het BRCA2-eiwit. Positieve BRCA2-kleuring op het celmembraan was geassocieerd met verlaagd risico van dood binnen vijf jaar na de diagnose (N-terminaal: OR 0,47; p=0,06; C-terminaal OR 0,41; p=0,03) en lage Gleason score (p=0,006). Positieve C-terminaal kleuring in het cytoplasma was geassocieerd met hogere Gleason scores en hogere mortaliteit (OR 3,61; p=0,002).

De onderzoekers concluderen dat BRCA2-eiwitexpressie op het celmembraan en geen expressie van het C-terminale domein in het cytoplasma geassocieerd waren met verlaagd risico van snel fataal prostaatcarcinoom. BRCA2-eiwitexpressie in prostaatcarcinoomweefsel heeft wellicht onafhankelijke prognostische waarde.

1.Thorgeirsson T, Jordahl KM, Flavin R et al. Intracellular location of BRCA2 protein expression and prostate cancer progression in the Swedish Watchful Wating cohort. Carcinogenesis 2016; epub ahead of print