Olaparib-onderhoudsbehandeling heeft geresulteerd in verbetering van de progressievrije overleving van patiënten met hooggradig sereus ovariumcarcinoom (HGSOC). Dr. Amit Oza (Princess Margaret Cancer Centre, Toronto) en collega’s hebben een analyse uitgevoerd van klinische en moleculaire kenmerken van lange-termijn (LT) versus korte-termijn (ST) responders op olaparib. Ze publiceren de studie online in Clinical Cancer Research.¹

De analyse is gebaseerd op kenmerken van deelneemsters aan een gerandomiseerde fase 2-studie van olaparib versus placebo na respons op platina-gebaseerde chemotherapie voor HGSOC. LT-respons werd gedefinieerd als respons gedurende meer dan twee jaar; ST-respons als respons korter dan drie maanden. De studie had 37 LT-deelneemsters (32 in de olapariab-arm; vijf in de placebo-arm) en 61 ST-deelneemsters (21 in de olaparib-arm). De behandeling was significant geassocieerd met de uitkomst (p<0,0001), met meer LT-patiënten in de olaparib-arm (60,4%) dan in de placebo-arm (11,1%). LT-gevoeligheid voor olaparib was gecorreleerd met complete respons op chemotherapie (p<0,05). In de olaparib LT-groep werden 244 genetische veranderingen gezien, vooral mutaties in TP53 (90%), BRCA1 (25%) en BRCA2 (35%). BRCA2-mutaties waren verrijkt onder de LT-responders. BRCA-methylering was niet geassocieerd met duur van respons. Hoge Myriad HRD-score (homologe recombinatiedeficiëntie; >42) en/of BRCA1/2-mutatie was geassocieerd met LT-respons op olaparib. De analyses werden gevalideerd in een onafhankelijke studie van olaparib-onderhoud voor HGSOC.

De onderzoekers concluderen dat de studie suggereert dat LT-respons op olaparib multifactorieel zou kunnen zijn en geassocieerd met HRD, met name BRCA1/2-defecten.

1.Lheureux S, Lai Z, Dougherty BA et al. Long-term responders on olaparib maintenance in high-grad serous ovarian cancer: Clinical and molecular characterization. Clin Cancer Res 2017; epub ahead of print