Identificatie van subgroepen met verhoogd risico van melanoom kan bijdragen aan vroege diagnose. De Australische observationele Melanoma Patterns of Care Study inventariseerde klinische kenmerken van melanoompatiënten. Dr. Caroline Watts (Sydney School of Public Health) en collega’s publiceren uitkomsten van de studie online in JAMA Dermatology.¹

De studie includeerde 2727 patiënten met in situ of invasief primair melanoom. Op basis van rapporten van hun behandeleaars werden 1052 patiënten (39%) gedefinieerd als hoog-risico, vanwege familiegeschiedenis, geschiedenis van meerdere primaire melanomen, of veel naevi. Vergeleken met de 1675 laag-risicopatiënten had de hoog-risicogroep een lagere leeftijd bij diagnose (62 jaar versus 65 jaar; p<0,001), maar de leeftijd bij diagnose verschilde voor de verschillende risicofactoren: 56 jaar voor patiënten met een familiegeschiedenis, 59 jaar voor patiënten met veel naevi, en 69 jaar voor patiënten met een eerder melanoom. Deze leeftijdsverschillen waren consistent voor alle melanoomlocaties. Onder de hoog-risicopatiënten hadden de patiënten met veel naevi een hogere waarschijnlijkheid van melanoom op de romp (41% versus 29%; p<0,001); patiënten met familiegeschiedenis hadden een hogere waarschijnlijkheid van melanoom op de ledematen (57% versus 42%; p<0,001); en patiënten met persoonlijke geschiedenis hadden een hogere waarschijnlijkheid van melanoom op hoofd en hals (21% versus 15%; p=0,003).

De onderzoekers concluderen dat de risicofactorstatus kan worden gebruikt voor het op individuen toesnijden van surveillanceprogramma’s en voorlichting over zelfonderzoek van de huid.

1.Watts CG, Madronio C, Morton RL et al. Clinical features associated with individuals at higher risk of melanoma. A population-based sudy. JAMA Dermatol 2016; epub ahead of print