Vrouwen met epitheliaal ovariumcarcinoom hebben over het algemeen een slechte prognose, maar een subset van de patiënten heeft een onverwachte dramatische en duurzame respons op behandeling. Prof. Anna DeFazio (University of Sydney) en collega’s hebben een studie uitgevoerd van klinische, pathologische en moleculaire determinanten van uitzonderlijke overleving in hooggradig sereus ovariumcarcinoom (HGSOC). Ze publiceren de studie online in Clinical Cancer Research.¹

In een cohort van 2283 patiënten met ovariumcarcinoom identificeerden de onderzoekers 96 HGSOC-patiënten met uitzonderlijke respons en overleving. Tot deze groep van 96 behoorden patiënten met lange progressievrije overleving (‘Long-PFS groep’), en/of meerdere objectieve responsen op chemotherapie (‘Multiple Responder groep’), en/of langer dan tien jaar overall survival (‘Long-Term Survivor groep’).

In alle drie deze groepen vergeleken met de overige patiënten werd verrijking gezien van pathogene kiemlijn en somatische mutaties in genen die betrokken zijn bij herstel van homologe recombinatie (HR). In 29% van de de Long-Term Survivors werd geen HR-route verandering gezien; tumoren van deze patiënten hadden toegenomen Ki-67 kleuring. In Long-Term Survivors vergeleken met de andere patiënten werd meer frequent tumorinfiltratie door CD8+ lymfocyten gezien. Verlies van retinoblastoom-eiwit 1 (RB1) was meer frequent in de Long-PFS en Long-Term Survivor groepen. HR-deficiëntie en RB1-verlies waren onderling gecorreleerd, en gezamenlijk voorkomen van deze beide kenmerken was significant geassocieerd met verlengde overleving.

De onderzoekers concluderen dat ze de studie kenmerken heeft geïdentificeerd die geassocieerd zijn met uiteenlopende patronen van uitzonderlijke respons op behandeling in HGSOC.

1. Garsed DW. Alsop K, Fereday S et al. Homologous recombination DNA repair pathway disruption and retinoblastoma protein loss are associated with exceptional survival in high-grade serous ovarian cancer. Clin Cancer Res 2017; epub ahead of print