De introductie van ruxolitinib heeft geresulteerd in aanzienlijke verbeteringen in de uitkomsten van patiënten met myelofibrose (MF), maar sommige patiënten hebben ruxolitinib-refractaire ziekte, en veel patiënten verliezen de respons na verloop van tijd. Prof. Srdan Verstovsek (MD Anderson Cancer Center, Houston TX) en collega’s hebben een analyse uitgevoerd van klonale evolutie en uitkomsten van MF na discontinueren van ruxolitinib. Ze publiceren de analyse online in Blood.¹

De analyse is gebaseerd op gegevens van patiënten die deelnamen aan een fase 1/2-studie van ruxolitinib voor MF bij MD Anderson. Na mediaan 79 maanden follow-up was ruxolitinib gediscontinueerd in 86 patiënten, van wie 30 tijdens de behandeling waren overleden. De mediane follow-up van de overige 56 patiënten was 32 maanden na de discontinuering van ruxolitinib, met mediane overleving na discontinuering van 14 maanden. Trombocytengetal lager dan 260x10⁹ per liter bij aanvang van de behandeling of lager dan 100x10⁹ per liter op het moment van discontinuering was geassocieerd met kortere overleving na discontinuering. Van 62 patiënten met moleculaire data bij baseline en follow-up ontwikkelden 22 (35%) een nieuwe mutatie tijdens de ruxolitinib-behandeling (van wie veertien in ASXL1; 61%). Patiënten met klonale evolutie hadden een significant kortere overleving na discontinuering (mediaan 6 versus 16 maanden). Transfusie-afhankelijkheid was de enige klinische variabele die geassocieerd was met klonale evolutie.

De onderzoekers concluderen dat de overleving na discontinuering van ruxolitinib voor MF slecht is, en dat klonale evolutie of afname van trombocytengetal tijdens ruxolitinib-behandeling markers van slechte prognose zijn.

1. Newberry KJ, Patel K, Masarova L et al. Clonal evolution and outcomes in myelofibrosis after ruxolitinib discontinuation. Blood 2017; epub ahead of print