
PATCH (Prostate Adenocarcinoma Transcutaneous Hormone trial) werd uitgevoerd in 52 centra. De studie includeerde mannen met lokaal-gevorderd of metastatisch PrC. De patiënten werden gerandomiseerd naar LHRHa volgens lokale praktijk (n=790) of tE2 patches (n=904). Het primaire eindpunt van de nu gepubliceerde analyse was cardiovasculaire morbiditeit en mortaliteit. De mediane follow-up was 3,9 jaar (IQR 2,4-7,0). In beide groepen tezamen waren er 157 cardiovasculaire gebeurtenissen in 145 patiënten, waaronder 26 fatale gebeurtenissen. Er waren geen verschillen tussen beide groepen in tijd-tot-eerste cardiovasculaire gebeurtenis (p=0,54). Dertig van 89 cardiovasculaire gebeurtenissen in de tE2-groep werden gezien meer dan drie maanden na stoppen van tE2. Adverse events waren gynecomastie (86% in de tE2-groep versus 38% in de LHRHa-groep; p<0,0001) en hot flushes (35% versus 86%; p<0,0001).
De onderzoekers concluderen dat er geen verschillen waren in cardiovasculaire uitkomsten tussen beide groepen, en dat transdermale toediening van oestradiol in het management van PrC heroverwogen dient te worden.
- 1.Langley RE, Gilbert DC, Duong T et al. Transdermal oestradiol for androgen suppression in prostate cancer: long-term cardiovascular outcomes from the randomised Prostate Adenocarcinoma Transcutaneous Hormone (PATCH) trial programme. Lancet 2021;397:581-591
Summary: The multicenter phase 2-3 PATCH study in the UK found no difference in long-term cardiovascular outcomes between transdermal estradiol and conventional LHRH antagonists for locally advanced or metastatic prostate cancer. The authors conclude that transdermal administration of estradiol for androgen suppression in the management of prostate cancer should be reconsidered.