Geïntensiveerde chemotherapie-regimes hebben geleid tot verbetering van tumorcontrole en overleving in gevorderd stadium Hodgkin lymfoom (HL). Er zijn echter nog niet veel gegevens beschikbaar over lange-termijn sequelae. Prof. Peter Borchmann (Universiteitsziekenhuis Keulen) en zijn collega’s van de Deutsche Hodgkin Studiengruppe (GHSG) hebben een vooraf-geplande follow-up analyse uitgevoerd van twee gerandomiseerde GHSG-studies (HD9 en HD12), die hadden laten zien dat geïntensiveerde behandeling resulteerde in initieel gunstige uitkomsten. Ze publiceren de analyse in The Lancet Haematology.¹

HD9 includeerde 1282 patiënten met nieuw-gediagnostiseerd gevorderd-stadium HL, die werden gerandomiseerd naar acht cycli afwisselend COPP en ABVD (COPP/ABVD), acht cycli bBEACOPP, of acht cycli eBEACOPP. HD12 includeerde 1670 patiënten met nieuw-gediagnostiseerd gevorderd-stadium HL, die werden gerandomiseerd naar acht cycli eBEACOPP of vier cycli eBEACOPP plus vier cycli bBEACOPP (4+4), plus consolidatie radiotherapie naar initiële bulk en residuele ziekte versus geen radiotherapie. Het primaire eindpunt van de nu gepubliceerde analyse was progressievrije ziekte (vanaf de eerste diagnose tot progressie, relapse, of overlijden). Secundaire eindpunten waren overall survival en incidentie van tweede primaire maligne neoplasmen.

De mediane observatietijd in HD9 was 141 maanden (IQR 101-204). De vijftien-jaars PFS was 57,0% met COPP/ABVD), 66,8% met bBEACOPP, en 74,0% met eBEACOPP. De vijftien-jaars OS in de drie groepen was 72,3%; 74,5%; en 80,9%. De vijftien-jaars cumulatieve incidentie van tweede primaire maligne neoplasmen was 7,2%; 13,0%; en 11,4%.

De mediane observatietijd in HD12 was 97 maanden (IQR 69-143). In HD12 werd niet-inferioriteit van 4+4 aangetoond, met tien-jaars PFS van 82,8% met eBEACOPP versus 80,6% met 4+4 (HR 1,13; 95%-bti 0,89-1,43) en tien-jaars OS van 87,3% met eBEACOPP versus 86,8% met 4+4 (HR 1,02; 95%-bti 0,77-1,36). Onder de 555 patiënten (37%) met residuele ziekte na de chemotherapie was achterwege laten van radiotherapie geassocieerd met significant slechtere tien-jaars PFS (83,4% versus 89,7%; p=0,027) en tien-jaars OS (88,4% versus 94,4%; p=0,025). De tien-jaars cumulatieve incidentie van tweede maligne neoplasmen was 6,4% voor 4+4 versus 8,8% voor eBEACOPP.

De onderzoekers concluderen dat lange-termijn follow-up van HD9 en HD12 een voortgezet profijt van intensieve eerstelijns behandeling en consolidatie-radiotherapie naar residuele ziekte heeft laten zien. Aangezien late toxiciteiten zoals tweede primaire maligniteiten impact hebben op de mortaliteit blijft er behoefte bestaan aan minder toxische maar even effectieve behandelingen.

1.Von Tresckow B, Kreissl S, Goergen H et al. Intensive treatment strategies in advanced-stage Hodgkin’s lymphoma (HD9 and HD12): analysis of long-term survival in two randomised studies. Lancet Haematol 2018;5:462-473

Summary: Long-term follow-up of the HD9 and HD12 studies showed an ongoing PFS and OS benefit of intensive first-line treatment and consolidation radiotherapy to residual disease in advanced Hodgkin’s lymphoma. However, since late toxicities such as second primary malignant neoplasms contribute to mortality, less toxic but equally effective treatments need to be developed.