Gebruik van tweedegeneratie anti-androgenen (AAs: abirateron, apalutamide, darolutamide, en enzalutamide) voor prostaatcarcinoom neemt toe. Er zijn retrospectieve aanwijzingen voor een associatie tussen deze tweedegeneratie AAs met ongunstige cognitieve en functionele uitkomsten. Een systematisch overzicht en meta-analyse van gerandomiseerde prospectieve studies heeft deze associatie geëvalueerd. Dr. Kevin Nead (MD Anderson Cancer Center, Houston TX) en collega’s publiceren de analyse in JAMA Oncology.¹

In de literatuur tot en met 12 september 2022 vonden de onderzoekers twaalf studies die voldeden aan de inclusiecriteria (gerandomiseerd, prospectief, laag risico van bias). De studies telden tezamen 13.524 deelnemers. In meta-analyse hadden de patiënten in de armen met tweedegeneratie AAs vergeleken met patiënten in de controle-armen een verhoogd risico van cognitieve toxische effecten (RR 2,10; p=0,02) en vermoeidheid (RR 1,34; p<0,001). Ook in studies met traditionele hormoontherapie in beide armen was gebruik van tweedegeneratie AAs geassocieerd met verhoogd risico van cognitieve toxiciteiten (RR 1,77; p=0,01) en vermoeidheid (RR 1,32; p=0,003). Gebruik van tweedegeneratie AAs was ook geassocieerd met verhoogd valrisico (RR 1,87; p=0,001).

De onderzoekers concluderen dat de analyse suggereert dat gebruik van tweedegeneratie AAs geassocieerd is met verhoogd risico van cognitieve en functionele toxische effecten, ook in geval van toevoeging aan traditionele vormen van hormoontherapie.

1.Nowakowska MK, Ortega RM, Wehner MR, Nead KT. Association of second-generation antiandrogens with cognitive and functional toxic effects in randomized clinical trials. A systematic review and meta-analysis. JAMA Oncol 2023.0998

Summary: Systematic review and meta-analysis of 12 prospective studies found that use of second-generation antiandrogens for prostate cancer was associated with an increased risk of cognitive and functional toxicities, including when added to traditional forms of hormone therapy.