Gefitinib, erlotinib, en afatinib zijn tyrosinekinaseremmers die worden gebruikt voor de behandeling van gevorderd NSCLC met EGFR-mutaties. Dr. Chee Khoon Lee (The University of Sydney) en collega’s hebben een meta-analyse uitgevoerd van gerandomiseerde studies van deze middelen versus chemotherapie om te komen tot een schatting van het relatief risico van behandelingsgerelateerde toxiciteiten. De meta-analyse is online gepubliceerd in het Journal of Thoracic Oncology.¹

De onderzoekers vonden in de literatuur zestien voor het onderwerp relevante studies, met tezamen 2535 patiënten. Het percentage patiënten dat aan de behandeling overleed was laag (1,7%), met pneumonitis als meest-gerapporteerde doodsoorzaak, en geen significante verschillen tussen de drie TKIs. Overall werden graad 3- en 4-adverse events gezien in 40% van de patiënten. Het risico van G3/4 AEs was lager (p<0,01) met gefitinib (29,1%) dan met erlotinib (54,1%) of afatinib (42,1%). Discontinuering wegens AEs werd gezien in 7,7% zonder significante verschillen tussen de drie TKIs. Rash (66,5%) en diarree (53%) waren de meest-gerapporteerde AEs. Het risico van rash was hoger (p<0,01) met afatinib (84,4%) dan met erlotinib (62,0%) of gefinitib (62,0%). Het risico van diarree was hoger (p<0,01) met afatinib (91,7%) dan met erlotinib (42,4%) of gefitinib (44,4%). Het risico van verhoogde leverenzymen was hoger (p<0,01) met gefitinib (61,7%) dan met erllotinib (17,8%) of afatinib (20,1%).

De onderzoekers concluderen dat EGFR-TKIs goed verdragen worden, met verschillen in bijwerkingenprofiel en –risico die kunnen worden gebruikt voor op individuele patiënten toegesneden behandelkeuzen.

1.Ding PN, Lord SJ, Gebski V et al. Risk of treatment-related toxicities from EGFR tyrosine kinase inhibitors: a meta-analysis of clinical trials of gefitinib, erlotinib and afatinib in advanced EGFR-mutated non-small-cell lung cancer. J Thor Oncol 2016; epub ahead of print