Checkpointremmers hebben docetaxel vervangen als de nieuwe standaard tweedelijns therapie voor gevorderd niet-kleincellig longcarcinoom. Dr. Chee Khoon Lee (University of Sydney) en collega’s hebben een meta-analyse uitgevoerd van de predictieve waarde van klinische en moleculaire kenmerken van de patiënten. Ze publiceren de meta-analyse online in JAMA Oncology.¹

In de Engelstalige literatuur tot februari 2017 vonden de onderzoekers vijf voor het onderwerp relevantie studies, met tezamen 3025 patiënten met gevorderd NSCLC. De patiënten werden voor tweedelijns behandeling gerandomiseerd naar een checkpointremmer (14,7% nivolumab; 22,8% pembrolizumab; 18,8% atezolizumab) of docetaxel (44,2%). Behandeling met checkpointremmers vergeleken met docetaxel was geassocieerd met langere overall survival (HR 0,69; p<0,001). Dit OS-profijt werd gezien in patiënten met EGFR-wildtype tumoren (HR 0,67; p<0,001) maar niet in patiënten met EGFR-mutant tumoren (HR 1,11; p=0,54; p voor interactie 0,005). Het overlevingsprofijt van checkpointremmers werd gezien in patiënten met KRAS-mutant tumoren (HR 0,65; p=0,03) maar niet in patiënten met KRAS-wildtype tumoren (HR 0,86; p=0,24; p voor interactie 0,24). Er was geen impact van roken op het relatieve profijt van de behandeling, evenmin als van performance status, leeftijd hoger of lager dan 65 jaar, histologie van de ziekte squameus versus niet squameus, en geslacht.

De onderzoekers concluderen dat tweedelijns checkpointremmers vergeleken met docetaxel voor NSCLC geassocieerd zijn met significant OS-profijt, maar niet in patiënten met EGFR-gemuteerde tumoren.

1. Lee CK, Man J, Lord S et al. Clinical and molecular characteristics associatied with survival among patients treated with checkpoint inhibitors for advanced non-small cell ling carcinoma. A systematic review and meta-analysis. JAMA Oncol 2017; epub ahead of print