Er is geen duidelijkheid over de invloed van sequentie van androgeendeprivatietherapie (ADT) en prostaat-gerichte radiotherapie (RT) op de uitkomsten van prostaatcarcinoom. Een individuele-patiëntgegevens meta-analyse heeft de optimale sequentie van ADT met RT voor prostaatcarcinoom geëvalueerd. Prof. Daniel Spratt (University of Michigan School of Medicine, Ann Arbor) en collega’s publiceren de meta-analyse in het Journal of Clinical Oncology.¹

In de literatuur tot en met 2018 vonden de onderzoekers twee gerandomiseerde fase 3-studies die aan de inclusiecriteria van de meta-analyse voldeden: de Ottawa 0101-studie Ottawa 0101-studie en de NRG Oncology’s Radiation Therapy Oncology Group 9413-studie. Ottawa 0101 randomiseerde patiënten naar neoadjuvante en concurrente (zes maanden ADT beginnend vier maanden voor RT) versus concurrente en adjuvante korte-termijn ADT (zes maanden ADT beginnend gelijktijdig met RT). In de 2 x 2 factoriële RTOG 9413 werd neoadjuvante of concurrente ADT (ADT beginnend twee maanden voor en gedurende RT) vergeleken met adjuvante korte-termijn ADT. De nu gepubliceerde meta-analyse combineerde de neoadjuvante en concurrente ADT-armen van beide studies in een neoadjuvante groep, en de adjuvante ADT-armen in een adjuvante groep. Het primaire eindpunt van de meta-analyse was progressievrije overleving.

De meta-analyse includeerde 531 patiënten in de neoadjuvante groep en 534 patiënten in de adjuvante groep. De mediane follow-up was 14,9 jaar. De PFS was significant slechter in de neoadjuvante groep dan in de adjuvante groep: vijftien-jaars PFS-percentage 29% versus 36% (HR 1,25; p=0,01). De neoadjuvante groep had ook slechtere uitkomsten voor biochemisch falen (sHR 1,37; p=0,002), afstandsmetastase (sHR 1,40; p=0,04), en metastasevrije overleving (HR 1,17; p=0,050). Er waren geen significante verschillen tussen beide groepen in late graad 3 of hoger gastroïntestinale toxiciteiten (3% versus 2%; p=0,33) of genito-urinaire toxiciteiten (5% versus 5%; p=0,76).

De onderzoekers concluderen dat adjuvante vergeleken met neoadjuvante ADT resulteerde in betere uitkomsten van patiënten die radiotherapie kregen voor gelokaliseerd prostaatcarcinoom.

1.Spratt DE, Malone S, Roy S et al. Prostate radiotherapy with adjuvant androgen deprivation therapy (ADT) improves metastasis-free survival compared to neoadjuvant ADT: an individual patient meta-analysis. J Clin Oncol 2020; epub ahead of print

Summary: An individual patient data meta-analysis of two randomized phase III trials found that the sequencing of androgen deprivation therapy with prostate-directed radiotherapy for localized prostate cancer had significant association with long-term progression-free and metastasis-free survival. The findings favor use of an adjuvant over a neoadjuvant approach.