Gefitinib, erlotinib, en afatinib zijn drie EGFR-tyrosinekinaseremmers die veel worden gebruikt voor de behandeling van niet-kleincellig longcarcinoom. Prof. Jinling Tang (The Chinese University of Hong Kong) en collega’s hebben een meta-analyse uitgevoerd van de relatieve werkzaamheid en veiligheid van deze drie middelen. Ze publiceren de meta-analyse vandaag online in het International Journal of Cancer.¹ De onderzoekers includeerden in de analyse acht gerandomiseerde studies en 82 cohortstudies met tezamen 17.621 patiënten.

De meta-analyse vond vergelijkbare effecten van gefitinib en erlotinib op progressievrije overleving (HR 1,00; 95%-bti 0,95-1,04), overall survival (HR 0,99; 95%-bti 0,93-1,06), overall response rate (RR 1,05; 95%-bti 1,00-1,11), en disease control rate (RR 0,98; 95%-bti 0,96-1,01), ongeacht EGFR-mutatiestatus, etniciteit, lijn van behandelking, en aanwezigheid van hersenmetastasen bij aanvang van de behandeling. Gefitinib was geassocieerd met meer graad 3 en 4 leverdysfunctie, maar had een trend van minder frequente doseringsreducties en discontinering van de behandeling en statistisch significant minder totale graad 3 en 4 adverse events (RR 0,78; 95%-bti 0,65-0,94) vergeleken met erlotinib. Er waren geen harde bewijzen voor een betere werkzaamheid van afatinib vergeleken met gefitinib of erlotinib in eerstelijns behandeling van EGFR-mutant NSCLC, maar afatinib was wel meer werkzaam dan erlotinib als tweedelijns behandeling voor gevorderd squameus celcarcinoom. Afatinib had niet significant meer frequent graad 3 of 4 AEs and erlotinib maar wel meer frequent dan gefitinib.

1.Yang Z, Hackshaw A, Feng Q et al. Comparison of gefitinib, erlotinib and afatinib in non-small cell lung cancer: A meta-analysis. Int J Cancer 2017; epub ahead of print