Cachexie is een frequente manifestatie van pancreascarcinoom, en kan het verdragen van chemotherapie beperken. Cachexie is ook geassocieerd met slechtere overall survival. Dr. David Fogelman (MD Anderson Cancer Center, Houston) en collega’s hebben een model opgesteld dat vroeg optreden voorspelt van carchexie in patiënten met nieuw-gediagnostiseerd gevorderd pancreascarcinoom. Ze publiceren het model online in Supportive Care in Cancer.¹

De onderzoekers verzamelden bloedmonsters en inventariseerden patiënt-gerapporteerde symptomen voor aanvang van de behandeling van 89 patiënten van MD Anderson. Cachexie werd gedefinieerd als tenminste tien procent verlies van lichaamsgewicht of overlijden binnen zestig dagen na het begin van de behandeling. Dit eindpunt werd bereikt door 27 van 89 patiënten. Tot de pretreatment factoren die in univariate analyse met het ontwikkelen van cachexie geassocieerd waren behoorden roken, geschiedenis van pijn bij of moeite met slikken, hoge serumniveaus van de cytokines MK, CXCL-16, IL-6, TNF-α, en laag niveau van IL-1b. Het model dat het best ontwikkeling van cachexie voorspelde bevatte vier variabelen: CXCL-16, IL-1b, pijn, moeilijk slikken. Een model met alleen de twee cytokines (CXCL-16 > 5,135 ng/ml) en IL-1b < 0,08 ng/ml) had een sensitiviteit van 0,70 en een specificiteit van 0,86 voor de uitkomst cachexie.

De onderzoekers concluderen dat ruwweg één op de drie patiënten met gevorderd pancreascarcinoom binnen zestig dagen behandeling cachexie ontwikkelt of overlijdt. Een model op basis van eenvoudig beschikbare variabelen kan patiënten identificeren met een hoog cachexierisico.

1.Fogelman DR, Morris J, Xiao L et al. A predictive model of inflammatory markers and patient-reported symptoms for cachexia in newly diagnosed pancreatic cancer patients. Supp Care Cancer 2017; epub ahead of print