In veel studies is werkzaamheid van immuuncheckpointremmers voor uiteenlopende maligniteiten gezien. Een multicenter fase 2-studie in de Verenigde Staten heeft pembrolizumab voor gevorderd slokdarmcarcinoom na tenminste één eerdere lijn behandeling geëvalueerd. Dr. Adam Bass (Columbia University, New York) en collega’s publiceren de studie in het Journal for ImmunoTherapy of Cancer.¹

De studie includeerde 39 patiënten met adenocarcinoom en 10 patiënten met squameus celcarcinoom. De patiënten kregen pembrolizumab 200 mg iedere drie weken. Eindpunten van de studie waren radiologische respons en overleving. Respons werd gezien in 4 van 49 patiënten (ORR 8%; 95%-bti 2,3-19,6) en de mediane overall survival was 5,8 maanden (95%-bti 4,0-9,5). ORR en OS waren niet geassocieerd met histologie. Onder PD-L1 positieve patiënten was de ORR 13,3% (95%-bti 1,7-40,5) en de mediane OS 7,9 maanden (95%-bti 4,7-15,5). Er was een trend van betere OS (p=0,086) in de zeven patiënten met tumormutatiebelasting 10 of meer mutaties per Mb. Baseline niveaus van circulerend CXCL10 waren geassocieerd met betere PFS (HR 0,37; p=0,002) en OS (HR 0,55; p=0,018), en baseline niveaus van IL2RA (HR 2,36; p=0,025) en IL6 (HR 1,57; p=0,020) waren geassocieerd met slechtere OS.

De onderzoekers concluderen dat pembrolizumab monotherapie matig effectief was in refractair slokdarmcarcinoom, en dat baseline niveau van circulerend CXCL10 een voorspeller van respons was.

1.De Klerk LK, Patel AK, Derks S et al. Phase II study of pembrolizumab in refractory esophageal cancer with correlates of response and survival. J ImmunoTher Cancer 2021-002472

Summary: A multicenter phase 2 study in the USA evaluated single-agent pembrolizumab for advanced esophageal cancer after at least one prior line of therapy. Pembrolizumab monotherapy was modestly effective. Circulating CXCL10 at baseline was a robust predictor of response.