
De studie werd uitgevoerd in negentien centra in Europa en acht centra in de Verenigde Staten. De 106 patiënten waren achttien jaar of ouder, hadden hetzij niet-eerder behandeld (n=14) of recidiverend/refractair (n=92) WM waarvoor behandeling vereist was, hadden een ECOG performance status 2 of lager, en hadden niet eerder Bruton TKI-therapie gekregen. Ze kregen oraal acalabrutinib 100 mg tweemaal daags tot ziekteprogressie of niet-acceptabele toxiciteit optrad. Het primaire eindpunt was lokaal-beoordeelde overall respons (tenminste mineure respons).
De mediane follow-up was 27,4 maanden (IQR 26,0-29,7). Overall respons werd gezien in dertien van veertien niet-eerder behandelde patiënten (93%; 95%-bti 66-100) en 86 van 92 patiënten met R/R-ziekte (93%; 95%-bti 86-98). Zeven (50%) van de niet-eerder behandelde patiënten en 23 (25%) van de patiënten met R/R-ziekte discontinueerden de behandeling tijdens de studie. Graad 3 of 4 adverse events waren neutropenie (16% van de patiënten), pneumonie (7%), atriumfibrilleren (1%), en bloeding (3%). Eén patiënt overleed (intracranieel hematoom).
De onderzoekers concludere dat acalabrutinib voor WM actief was en manageable veiligheid had.
1.Owen RG, McCarthy H, Rule S et al. Acalabrutinib monotherapy in patients with Waldenström macroglobulinemia: a single-arm, multicentre, phase 2 study. Lancet Haematol 2019; epub ahead of print
Summary: A multinational phase 2 study found activity and acceptable safety of acalabrutinib for treatment-naïve or relapsed/refractory Waldenström macroglobulinemia.