
De studie includeerde patiënten in twee cohorten. Cohort A (n=285) bestond uit patiënten met één tot en met drie eerdere lijnen behandeling en een platinavrij of behandelingsvrij interval (PFI/TFI) van drie tot en met twaalf maanden. De patiënten in cohort B (n=91) hadden vier tot en met zes eerdere lijnen behandeling gehad, met een PFI/TFI van tenminste drie maanden. De patiënten in beide cohorten kregen intraveneus pembrolizumab 200 mg iedere drie weken gedurende twee jaar, of tot progressie van de ziekte of niet-acceptabele toxiciteit optrad. Primaire eindpunten van de studie waren centraal-beoordeelde overall response rate in beide cohorten, en impact van expressie van PD-L1 (combined positive score, CPS) op de ORR.
De ORR was 7,4% in cohort A en 9,9% in cohort B. De mediane duur van respons was 8,2 maanden in cohort A en niet-bereikt in cohort B. Ziektecontrole werd gezien in 37,2% in cohort A en 37,4% in cohort B. De progressievrije overleving was 2,1 maanden in beide cohorten. De mediane overall survival werd niet bereikt in cohort A en was 17,6 maanden in cohort B. De toxiciteiten waren consistent met wat is gezien in eerdere studies van pembrolizumab monotherapie. De ORR was 4,1% in de groep patiënten met CPS kleiner dan 1; 5,7% in de groep patiënten met CPS tussen 1 en 10; en 10,0% in de groep patiënten met CPS 10 of hoger.
De onderzoekers concluderen dat pembrolizumab monotherapie matige activiteit had in patiënten met ROC. Hogere expressie van PD-L1 was gecorreleerd met hogere respons.
1.Matulonis UA, Shapira-Frommer R, Santin AD et al. Antitumor activity and safety of pembrolizumab in patients with advanced recurrent ovarian cancer: results from the phase 2 KEYNOTE-100 study. Ann Oncol 2019; epub ahead of print
Summary: The international phase 2 study KEYNOTE-100 found that single-agent pembrolizumab had modest activity in patients with advanced recurrent ovarian cancer. Higher PD-L1 expression was correlated with higher response.