De multicenter fase 3-studie CALGB 40601 randomiseerde patiënten met HER2-positief mammacarcinoom naar wekelijks neoadjuvant paclitaxel-trastuzumab-lapatinib (THL), paclitaxel-trastuzumab (TH), of paclitaxel-lapatinib (TL) vanaf zestien weken voor de chirurgie. Het primaire eindpunt was pathologisch complete respons. In 2016 is gepubliceerd dat de pCR niet significant beter was met duale dan met enkelvoudige HER2-blokkade. Prof. Lisa Carey (University of North Carolina, Chapel Hill) en collega’s publiceren nu in het Journal of Clinical Oncology lange-termijn follow-up resultaten van de studie.

De THL-groep bestond uit 118 patiënten, de TH-groep uit 120, en de TL-groep uit 67. Na meer dan 7 jaar mediane follow-up waren in de THL-groep versus de TH-groep de recidiefvrije overleving (HR 0,32; p=0,005) en de overall survival (HR 0,34; p=0,037) significant beter, terwijl er voor RFS en OS geen significante verschillen waren tussen TH en TL. De onderzoekers bepaalden met mRNA-sequencing van 264 pretreatment monsters de expressie van 688 eerder-beschreven genexpressie signaturen. Van deze signaturen waren er 215 geassocieerd met pCR, 45 met RFS, en slechts 22 met zowel pCR als RFS. Er werden acht immuunsignature geïdentificeerd die gecorreleerd waren met hogere pCR en betere RFS.

De onderzoekers concluderen dat, toegevoegd aan neoadjuvant paclitaxel voor HER2-positief mammacarcinoom, duale HER2-blokkade resulteerde in significant betere RFS en OS dan enkelvoudige HER2-blokkade. Analyse van genexpressiesignaturen maakt wellicht betere op individuele patiënten toegesneden behandeling mogelijk.

1.Fernandez-Martinez A, Krop IE, Hillman DW et al. Survival, pathologic response, and genomics in CALGB 40601 (Alliance), a neoadjuvant phase III trial of paclitaxel-trastuzumab with or without lapatinib in HER2-positive breast cancer. J Clin Oncol 2020; epub ahead of print

Summary: Long-term follow-up of the multicenter phase 3 study CALGB 40601 found that in patients with HER2-positive breast cancer, neoadjuvant dual HER2-blockade resulted in significant better RFS and OS compared with blockade with trastuzumab or lapatinib alone. Integration of intrinsic subtype and immune signatures allowed for the prediction of pCR and RFS.