De BOOG-studie Stop & Go vergeleek onderbroken eerstelijns behandeling met paclitaxel plus bevacizumab voor HER2-negatief metastatisch mammacarcinoom (MBC) met continue behandeling. Dr. Frans Erdkamp (Zuyderland Medisch Centrum, Geleen) en collega’s publiceren de studie online in Breast Cancer Research and Treatment.¹ De studie includeerde 420 patiënten, die werden gerandomiseerd naar tweemaal vier of eenmaal acht cycli paclitaxel plus bevacizumab, gevolgd door bevacizumab onderhoudsbehandeling tot ziekteprogressie of niet-acceptabele toxiciteit optrad.



Het primaire eindpunt van de studie was progressievrije overleving, met HR 1,34 bovengrens van het 95%-betrouwbaarheidsinterval als criterium voor non-inferioriteit. De mediane PFS was 7,4 maanden in de intermittent-behandelde groep versus 9,7 maanden in de continu-behandelde groep (HR 1,17; 95%-bti 0,88-1,57). De mediane overall survival was 17,5 maanden in de intermittent-behandelde groep versus 20,9 maanden in de continu-behandelde groep (HR 1,38; 95%-bti 1,00-1,91). De duur van de onderhoudsbehandeling was langer in de continu-behandelde groep. Er waren geen onverwachte toxiciteiten.

De onderzoekers concluderen dat onderbroken eerstelijns behandeling voor HER2-negatief MBC niet kan worden aanbevolen.

1.Claessens AKM, Bos MEMM, Lopez-Yurda M et al. Intermittent versus continuous first-line treatment for HER2-negative metastatic breast cancer: the Stop & Go study of the Dutch Breast Cancer Research Group (BOOG). Breast Cancer Res Treat 2018; epub ahead of print

Summary: A study in The Netherlands found that intermittent first-line treatment with paclitaxel plus bevacizumab for HER2-negative metastatic breast cancer resulted in significantly worse overall survival compared to continuous treatment.