Wilm’s tumor
(WT) is de meest voorkomende niermaligniteit in kinderen. Na primiare
behandeling wordt recidief gezien in ongeveer 15% van de patiënten. Het optimale
surveillanceschema en optimale methoden voor detectie van tumor relapse zijn
niet duidelijk. De Renal Tumor Study
Group – International Society of Pediatric Oncology (RTSG-SIOP) Wilms’ tumor 2001 studie inventariseerde
verschillende methoden voor detectie van recidief. Dr. Jesper Brok (University
College London UK) en collega’s publiceren de studie online in The LancetOncology.1
Vanaf 2001
tot in 2015 includeerde de studie 4271 WT-patiënten (leeftijd zes maanden tot
achttien jaar) van 243 centra in 27 landen. Surveillance vond plaats iedere
drie maanden gedurende de eerste twee jaar na primaire behandeling, iedere vier
tot zes maanden in de jaren drie en vier, en en éénmaal in het vijfde jaar. De
primaire uitkomsten van de nu gepubliceerde analyse waren methode van detectie
van relapse en aantal scans dat vereist was alvorens één geval van subklinische
relapse gedetecteerd werd.
Tijdens
mediaan 62 maanden follow-up vanaf nefrectomie werd in 538 patiënten (13%) recidief
gedetecteerd. Voor 410 van deze relapses (76%) was de wijze van detectie bekend.
Geplande surveillance imaging detecteerde 289 recidieven (70%), waarbij gebruik
werd gemaakt van abdominale ultrasound (32%), x-ray imaging van de borst (31%),
CT van de borst (25%), CT van het abdomen (8%), en MRI van het abdomen (4%).
Van de patiënten had 64% geen klinische symptomen bij relapse, en 68% van de
recidieven konden niet worden gedetecteerd met lichamelijk onderzoek. Het
aantal scans vereist om één subklinische relapse te detecteren was 112 tijdens de
eerste twee jaar na nefrectomie en 500 twee tot vijf jaar na nefrectomie.
De
onderzoekers concluderen dat geplande surveillance imaging meer dan tweederde
van de voornamelijk asymptomatische recidieven van Wilms’ tumor detecteerde,
vooral met ultrasound, x-ray, of CT. Na twee jaar na de nefrectomie is een
aanzienlijk aantal scans vereist om één geval van relapse te detecteren,
hetgeen een belasting kan betekenen voor patiënten, families, en het systeem
van de gezondheidszorg.
1.Brok J, Lopez-Yurda M, van Tinteren
H et al. Relapse of Wilms’ tumour and detection methods: a retrospective
analysis of the 2001 Renal Tumour Study Group – International Society of
Paediatric Oncoloy Wilms’ tumour protocol database. Lancet Oncol 2018; epub
ahead of print
Summary: A study in 243 centers in 27 countries showed that planned surveillance imaging
captured more than two-thirds of predominantly asymptomatic relapses of Wilms’
tumors. Beyond 2 years post-nephrectomy, a substantial number of surveillance scans
are needed to capture one relapse.
Commentaren
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)