
De studie includeerde 554 patiënten (272 meisjes en 282 jongens; gemiddelde leeftijd 8,2 ± 6,1 jaar) die tussen begin 2011 en augustus 2019 frontline chemotherapie startten voor AML. Primaire eindpunten waren kuur-specifieke incidentie van bacteremie, tijd tot volgende kuur, en gezondheids-gerelateerde kwaliteit van leven. De incidentie van bacteremie was niet significant verschillend tussen outpatient en inpatient management (23,8% van de kuren versus 29,0%; p=0,08). Outpatient management was niet geassocieerd met klinisch relevant uitstel van een volgende kuur (gemiddeld 30,7 dagen versus 32,8 dagen). Mortaliteit tijdens intensificatie II was hoger onder patiënten die outpatient management kregen dan onder patiënten die inpatient management kregen (5,4% versus 0,5%; p=0,03) maar was vergelijkbaar voor beide groepen tijdens andere kuren. Onder de 97 patiënten met HRQOL-bepalingen waren er geen verschillen tussen outpatients en inpatients (gemiddelde Pediatric Quality of Life Inventory totaalscore 70,1 versus 68,7).
De onderzoekers concluderen dat de cohortstudie laat zien dat outpatient vergeleken met inpatient management voor neutropenie onder pediatrische AML-patiënten niet geassocieerd was met significant hogere incidentie van bacteremie, behandelvertraging, of slechtere HRQOL. Alleen tijdens intensificatie II was outpatient management geassocieerd met hogere mortaliteit.
1.Getz KD, Szymczak JE, Li Y et al. Medical outcomes, quality of life, and family perceptions for outpatient vs inpatient neutropenia management after chemotherapy for pediatric acute myeloid leukemia. JAMA Network Open 2021;4:e2128385
Summary: A cohort study in 17 pediatric hospitals in the USA found that among children receiving chemotherapy for AML outpatient compared with inpatient neutropenia management was not associated with higher bacteremia incidence, treatment delays, or worse HRQOL. Course-specific mortality was worse with outpatient management only during intensification courses, suggesting that outpatient management in intensification II should be approached with caution.