Het is denkbaar dat onder patiënten met glioblastoom (GBM) deelnemen aan een klinische studie geassocieerd is met langere overleving. Een retrospectieve analyse van dossiers van patiënten van de University of Florida (Gainesville) heeft dit trial effect in GBM-patiënten geïnventariseerd. Dr. Kaitlyn Melnick en collega’s publiceren de analyse in het Journal of Neuro-Oncology.¹

De analyse includeerde 365 patiënten, onder wie 89 die deelnamen aan een klinische studie. Vergeleken met de patiënten die niet deelname aan een klinische studie, hadden de patiënten die wel deelnamen significant hogere gemiddelde baseline KPS-score, een hoger percentage dat chirurgische resectie onderging, en een hogere waarschijnlijkheid temozolomide te krijgen. Na correctie voor deze factoren met inverse propensity score matching was de mediane overall survival significant langer onder de deelnemers aan klinische studies (28,8 versus 22,2 maanden; p=0,005). Een mogelijke confounder van deze analyse is dat de patiënten die niet deelnamen aan klinische studies significant minder frequent hun neuro-oncoloog bezochten (gemiddeld 7 ± 8 versus 12 ± 9 consulten; p<0,0001).


De onderzoekers concluderen dat klinische studies van GBM patiënten includeren met de meest gunstige prognostische kenmerken. Zelfs na correctie voor deze bias blijft deelname aan een klinische studie in onafhankelijke voorspeller van betere overleving, ongeacht behandelarm.

1.Melnick KF, Miller P, Carmichael E et al. The trial effect in patients with glioblastoma: effect of clinical trial enrollment on overall survival. J Neuro-Oncol 2022; epub ahead of print

Summary: Retrospective analysis of data of glioblastoma patients of the University of Florida (Gainesville) found that clinical trials enrolled patients with the most favorable prognostic features. Even when correcting for this bias, clinical trial enrollment was an independent predictor of increased survival regardless of treatment arm.