De INTENS-studie was opgezet om te bepalen of neoadjuvante chemotherapie gegeven in kortere tijd met hogere dosering zou resulteren in betere uitkomsten van mammacarcinoom. De studie randomiseerde vrouwen met nieuw-gediagnostiseerd niet-metatatstisch mammacarcinoom naar vier cycli doxorubicine en cyclofosfamide gevolgd door vier cycli docetaxel (AC 60/600-T 100 mg/m²) of zes cycli TAC triplet chemotherapie (75-50-500 mg/m²) iedere drie weken. Prof. Vivianne Tjan-Heijnen (Maastricht UMC) en haar collega’s van de BOOG publiceren de uitkomsten van INTENS online in Breast Cancer Research and Treatment.¹

De studie includeerde 100 patiënten in de AC-T arm en 101 patiënten in de TAC-arm. Het primaire eindpunt was pathologisch complete respons. De pCR was 28% in de AC-T arm versus 19% in de TAC-arm (OR 1,60; 95%-bti 0,90-3,21). De mediane follow-up was zes jaar (range 0,04 tot 8,41 jaar). Deze figuur laat zien dat de ziektevrije overleving significant langer was in de AC-T arm (81% na vijf jaar) dan in de TAC-arm (71% na vijf jaar) resulterend in een HR 0,50 (p=0,015); en dat ook de overall survival significant langer was in de AC-T arm (84% na vijf jaar) dan in de TAC-arm (76% na vijf jaar) resulterend in een HR 0,55 (p=0,041).

De onderzoekers concluderen dat er geen statistisch significant verschil tussen beide armen was met betrekking tot pCR, maar dat de sequentieel gegeven neoadjuvante chemotherapie vergeleken met de concurrent gegeven neoadjuvante chemotherapie resulteerde in betere overleving, ondanks lagere cumulatieve dosering per middel.

1.Vriens BEPJ, Vriens IJH, Aarts MJB et al. Improved survival for sequentially as opposed to concurrently delivered neoadjuvant chemotherapy in non-metastatic breast cancer. Breast Cancer Res Treat 2017; epub ahead of print