Dr. Stephen Hodi (Dana-Farber Cancer Institute, Boston) en collega’s hebben een analyse uitgevoerd van patronen en klinisch beloop van pneumonitis in patiënten die werden behandeld met PD-1 remmer voor gevorderde maligniteiten. De uitkomsten van de analyse zijn online gepubliceerd in Clinical Cancer Research.¹

De analyse is gebaseerd op gegevens van deelnemers aan tien studies van nivolumab. Van de 170 deelnemers ontwikkelden er twintig pneumonitis (tien met melanoom, zes met lymfoom en vier met longcarcinoom). Vijf van deze patiënten kregen nivolumab monotherapie en vijftien combinatietherapie. De mediane tijd tussen start van de therapie en de pneumonitis-diagnose was 2,6 maanden. Het radiografisch patroon was cryptogene organiserende pneumonitis (COP) in dertien patiënten, niet-specificieke interstitiële pneumonitis (NSIP) in drie, hypersensitiviteit pneumonitits (HP) in twee, en acute interstitiële pneumonitis/ acute respiratory distress syndrome (AIP/ARDS) in twee. AIP/ARDS was mediaan graad 3, COP mediaan graad 2, en NSIP en HP mediaan graad 1.

Zeventien van twintig patiënten kregen corticosteroïden; drie kregen ook infliximab. Zeven patiënten herstartten nivolumab; twee van deze zeven ontwikkelden opnieuw pneumonitis en werden succesvol opnieuw behandeld met corticosteroïden. Een van de patiënten maakte na voltooiing van de corticosteroïdenbehandeling een pneumonitis-flare door zonder herbehandeling met nivolumab.

De onderzoekers concluderen dat PD-1 remmer-gerelateerde pneumonitis een spectrum van radiografische patronen heeft laten zien, waarvan COP het meest voorkwam. De meeste patiënten werden succesvol behandeld met corticosteroïden.

1.Nishino M, Ramaiya NH, Awad MM et al. PD-1 inhibitor-related pneumonitis in advanced cancer patients: radiographic patterns and clinicial course. Clin Cancer Res 2016; epub ahead of print