
De studie includeerde 63 patiënten met MSI-H mCRC die eerder irinotecan, oxaliplatine, fluoropyrimidine, of anti VEGFR/EGFR-therapie hadden gekregen. De mediane leeftijd was 59 jaar (range 23-82); 52% mannen; ze hadden mediaan twee eerdere behandelingen gekregen. De patiënten kregen pembrolizumab 200 mg iedere drie weken gedurende twee jaar of tot progressie of niet-acceptabele toxiciteit. Tumorrespons werd iedere negen weken beoordeeld. Het primaire eindpunt was percentage patiënten met objectieve respons; secundaire eindpunten waren duur van respons, progressievrije overleving, overall survival, en veiligheid.
Bij data cutoff voor de nu gepresenteerde analyse was de mediane follow-up 12,6 maanden (range 0,1 tot 15,4 maanden), De ORR was 32%, met twee complete en achttien partiële responsen. De mediane DOR was niet bereikt, met nog 95% van de responsen ongoing en 75% van de responders met een DOR van tenminste zes maanden. De mediane PFS was 4,1 maanden; de twaalf-maands PFS was 41%. De mediane OS was niet bereikt en de twaalf-maands OS was 76%. Behandelings-gerelateerde adverse events van any grade werden gezien in 64% van de patiënten (de helft immuungerelateerd), en graad 3 of 4 TRAEs in 11%. Er waren geen graad 5 TRAEs.
De onderzoekers concluderen dat pembrolizumab duurzame antitumor-activiteit heeft laten zien met een manageable veiligheidsprofiel in patiënten met MSI-H mCRC van wie de ziekte progressie vertoonde na tenminste één eerdere therapie.
1. Le D et al. ESMO World Congress on Gastrointestinal Cancer 2018; abstr. O-021