De werkzaamheid van PARP-remmer monotherapie voor vroeg-stadium mammacarcinoom in patiënten met een BRCA-mutatie is tot op heden niet beschreven. Dr. Jennifer Litton (MD Anderson Cancer Center, Houston) presenteert vandaag op de Annual Meeting van ESMO in Kopenhagen uitkomsten van een dergelijke pilot-studie.¹ Bij het ontwerpen van de studie ging Litton ervan uit dat er twee jaar nodig zou zijn om twintig patiënten te includeren, maar na acht maanden waren reeds dertien patiënten bereid gevonden deel te nemen, en de uitkomsten waren dermate overtuigend dat de studie gestopt is.

Inclusiecriteria waren nieuw-gediagnostiseerde ziekte, tumor groter dan één cm, en kiemlijn BRCA-mutatie. Patiënten met HER2-positieve tumoren werden geëxcludeerd. De dertien patiënten (tien met een BRCA1-mutatie; drie met een BRCA2-mutatie) hadden een mediane leeftijd van veertig jaar (range 25 tot 55 jaar). Acht hadden hormoonreceptor-negatieve, vier hormoonreceptor-positieve, en één metaplastische ziekte.Twee hadden klinisch stadium II, negen klinisch stadium II, en twee klinisch stadium I mammacarcinoom. Ze kregen twee maanden neoadjuvant talazoparib, waarna in alle dertien patiënten respons werd gezien. De gemiddelde afname van het tumorvolume bedroeg 78% (range 30-98%). Talazoparib werd goed verdragen; er waren geen graad 4-toxiciteiten. In slechts één patiënt moest de dosering verlaagd worden, wegens graad 3-neutropenie. Gebruikelijke bijwerkingen waren neutropenie (n=11), anemie (n=8), misselijkheid (n=7), duizeligheid (n=8), en vermoeidheid (n=8); alle graad 1 met uitzondering van neutropenie (graad 2 n=4; graad 3 n=3) en graad 2 anemie of trombocytopenie (beide n=1).

Na de PARP-remmer kregen de patiënten chemotherapie gevolgd door chirurgie. In geen van de patiënten zijn problemen gezien met de transitie naar chemotherapie. Inmiddels is een nieuwe studie gestart waarin twintig patiënten voorafgaand aan de chirurgie alleen neoadjuvant talazoparib krijgen.

De onderzoekers concluderen dat neoadjuvant talazoparib goede werkzaamheid heeft laten zien in vroeg-stadium mammacarcinoompatiënten met een BRCA-mutatie.

1.Litton JK et al. ESMO 2016; abstr. 153PD