De fase 2-studie MM-014 onderzoekt in drie cohorten uitkomsten van pomalide-gebaseerde therapie voor multipel myeloom na falen van lenalidome. Cohort B, in de Verenigde Staten en Canada, includeerde patiënten die recidiveerden na of refractair waren tegen lenalidomide in eerste of tweede lijn van behandeling. De patiënten kregen pomalidomide, lage-dosering dexamethason, en daratumumab. Dr. David Siegel (John Theurer Cancer Center, Hackensack NJ) en collega’s publiceren resultaten van cohort B online in Leukemia.¹



Het cohort includeerde 112 patiënten die één of twee eerdere lijnen van behandeling hadden gekregen, waaronder lenalidomide in de meest recente lijn. Vierentachtig patiënten (75%) waren lenalidomide-refractair. De patiënten kregen vier-weekse cycli van pomalidomide 4 mg eens per dag op dagen één tot en met eenentwintig, dexamethason 40 mg eens per week, en daratumumab 16 mg/kg per label. Het primaire eindpunt was overall response rate. De ORR bedroeg 77,7% (76,2% in de lenalidomide-refractaire patiënten). De mediane follow-up was 17,2 maanden. De mediane progressievrije overleving werd niet bereikt (één-jaars PFS 75,1%). De meest-gerapporteerde graad 3 of 4 hematologische adverse event was neutropenie (62,5% van de patiënten). Graad 3 of 4 infecties werden gezien in 31,3%, inclusief 13,4% met graad 3 of 4 pneumonie.

De onderzoekers concluderen dat pomalidomide-gebaseerde behandeling veilig en effectief was voor RRMM, zelfs direct na falen van lenalidomide.

1.Siegel DS, Schiller GJ, Samaras C et al. Pomalidomide, dexamethasone, and daratumumab in relapsed refractory multiple myeloma after lenalidomide treatment. Leukemia 2020; epub ahead of print

Summary: A phase 2 study in the United States and Canada found safety and efficacy of pomalidomide-based therapy as early as second line in patients with relapsed or refractory multiple myeloma, even immediately after lenalidomide failure, indicating that switching from the immunomodulatory agent class is not necessary.