De prognostische relevantie van lymfocytenverdubbelingstijd (LDT) in CLL-patiënten is vastgesteld in een periode met weinig begrip van de ziekte en met niet-effectieve behandelingen. Het is denkbaar dat in patiënten die moderne behandelingen krijgen de LDT niet of minder prognostisch is. Een multinationale studie heeft de prognostische relevantie van de LDT in een modern real-world cohort van CLL-patiënten onderzocht. Prof. Emili Montserrat (Universiteit van Barcelona) en collega’s publiceren de studie in Leukemia.¹

De studie includeerde 848 niet-geselecteerde CLL-patiënten. Korte LDT (twaalf maanden of korter) was geassocieerd met ongunstige biomarkers. Patiënten met korte LDT hadden eerder behandeling nodig (mediaan 23 maanden na de diagnose versus niet bereikt; p<0,001) en hadden slechtere overall survival (mediaan 95 maanden na de diagnose versus niet bereikt; p<0,001). In de gehele patiëntenserie en in patiënten met Binet stadium A waren LDT, IGHV mutatiestatus, beta-2 microglobuline, en Rai klinisch stadium onafhankelijke voorspellers van tijd tot eerste behandeling. Er was geen correlatie tussen LDT en respons op immuunchemotherapie. Een korte LDT tezamen met leeftijd 65 jaar of ouder, niet-gemuteerd IGHV, verhoogd beta-2 microglobuline, en TP53-mutaties waren voorspellend voor kortere overleving. De prognostische relevantie van LDT was onafhankelijke van de CLL-IPI en het Barcelona/Brno prognostisch model.

De onderzoekers concluderen dat in het tijdperk van moderne behandelingen LDT een belangrijke marker voor uitkomsten van CLL blijft.

1.Baumann T, Moia R, Gaidano G et al. Lymphocyte doubling time in chronic lymphocytic leukemia modern era: a real-life study in 848 unselected patients. Leukemia 2021; epub ahead of print

Summary: A multinational study of 848 real-world CLL patients found that lymphocyte doubling time in the modern CLL era remains an important outcome marker and should be incorporated into the clinical assessment and stratification of CLL patients.