Prostaatcarcinomen met vergelijkbare kenmerken bij diagnose kunnen sterk verschillende ziekte-uitkomsten hebben, schrijven prof. Lisa Horvath (University of Sydney) en collega’s in een publicatie die vandaag online verschijnt in Annals of Oncology.¹ Er is behoefte aan biomarkers die patiënten met een hoog risico van recidief kunnen identificeren. In de literatuur worden veel potentiële biomarkers beschreven, maar voor toepassing in de praktijk zijn slechts weinig biomarkers gevalideerd. Horvath en collega’s hebben een fase 3-studie uitgevoerd van de prognostische rol van zinc-α2-glycoprotein (AZGP1) als prognostische biomarker in gelokaliseerd prostaatcarcinoom. Ze gebruikten de uitkomsten van deze studie voor het valideren van resultaten van een eerdere fase 2-studie.

In het fase 2-cohort, met een mediane follow-up van 15,8 jaar, was na correctie voor andere prognostische factoren lage of niet-detecteerbare AZPG1-expressie in de prostatectomie-specimina een onafhankelijke voorspeller van slechte biochemisch-recidiefvrije overleving (BRFS; HR 1,4; p=0,03), metastasevrije overleving (MFS; HR 2,8; p=0,02), en prostaatcarcinoom-specifieke overleving (PCSS; HR 3,8; p=0.005). In het fase 3-cohort was lage of niet-detecteerbare expressie van AZPG1 eveneens onafhankelijk voorspellend voor slechte BRFS (HR 1,9; p=0,02), MFS (HR 2,0; p=0,02).

De onderzoekers concluderen dat de expressie van AZPG1 in prostatectomie-specimina voorspellend is voor de ziekteuitkomsten.

1.Zhang AY, Grogan JS, Mahon KL et al. A prospective multi-centre phase III validation study of AZGP1 as a biomarker in localised prostate cancer. Ann Oncol 2017; epub ahead of print