Prof. Mika Kivimäki (University College London) en collega’s hebben een analyse uitgevoerd van de relatie tussen psychologische distress (angst en depressie) en mortaliteit van specifieke mortaliteiten. Ze publiceren de analyse online in theBMJ.¹ De analyse is gebaseerd op individuele-patiëntgegevens van dertien Engelse en drie Schotse prospectieve studies. Deelnemers aan de studies waren 163.363 mannen en vrouwen in de leeftijd van zestien jaar en ouder, die bij inclusie vrij waren van een kankerdiagnose, en zelf-gerapporteerde distress-scores verstrekten op basis van de GHQ-12 vragenlijst.

Tijdens gemiddeld 9,5 jaar follow-up overleden 16.267 deelnemers, van wie 4353 aan een maligniteit. Na correctie voor leeftijd, geslacht, opleidingsniveau, sociaaleconomische status, body mass index, roken, en alcoholgebruik was er in de most distressed groep (GHQ-12 scores 7-12) vergeleken met de least distressed groep (GHQ 0-6) een consistent verhoogd risico van overlijden aan alle typen maligniteiten gecombineerd (multivariabel gecorrigeerde HR 1,32; 95%-bti 1,18-1,48) en van overlijden aan maligniteiten die niet gerelateerd zijn aan roken (HR 1,45; 95%-bti 1,23-1,71) en van overlijden aan colorectaalcarcinoom (HR 1,84; 95%-bti 1,21-2,78), prostaatcarcinoom (HR 2,42; 95%-bti 1,29-4,54), pancreascarcinoom (HR 2,76; 95%-bti 1,47-5,19), slokdarmcarcinoom (Hr 2,59; 95%-bti 1,34-5,00), en leukemie (HR 3,86; 95%-bti 1,42-10,5).

De onderzoekers concluderen dat de studie bijdraagt aan de toenemende evidentie dat psychologische distress enige voorspellende waarde kan hebben voor presentatie van sommige typen maligniteiten. De causaliteit van de waargenomen associaties dient in studies met andere opzet te worden getest.

1.Batty GD, Russ TC, Stamtakis E, Kivimäki M. Psychological distress in relation to site specific cancer mortality: pooling of unpublished data from 16 prospective cohort studies. BMJ 2017;356:j108