Prof. Fraser Symmans (MD Anderson Cancer Center, Houston) en collega’s hebben een studie uitgevoerd van de prognostische betekenis van de residual cancer burden (RCB) na neoadjuvante chemotherapie met of zonder trastuzumab voor verschillende subtypen mammacarcinoom. Ze publiceren de studie online in het Journal of Clinical Oncology.¹ Ze definiëren de RCB op basis van pathologische beoordeling in vier klassen, met RCB=0 voor pathologisch complete respons, en RCB-I, RCB-II, en RCB-III. De patiënten werden prospectief gevolgd voor progressievrije overleving. Fenotypische subsets werden gedefinieerd op basis van HR-en HER2-status bij diagnose (HR+/HER2-, HER2+, of TN).

Drie cohorten kregen paclitaxel (T) gevolgd door FAC: een ontwikkelingscohort (T/FAC-1; n=291), een validatiecohort (T/FAC-2; n=262), en een onafhankelijk validatiecohort (T/FAC-3; n=342). Een vierde cohort kreeg alleen FAC (n=132), en een vijfde cohort kreeg trastuzumab (H) plus T gevolgd door FEC (H+T/FEC; n=203). De mediane gebeurtenisvrije overleving in de vijf cohorten was 13,5 jaar voor T/FAC-1; 9,1 jaar voor T/FAC-2; 6,8 jaar voor T/FAC-3; 16,4 jaar voor FAC; en 7,1 jaar voor H+T/FEC. De continue RCB-index was prognostisch binnen elke fenotypische subset, onafhankelijk van andere klinisch/pathologische variabelen. RCB-klassen stratificeerden het prognostische risico overall, binnen iedere fenotypische subset, en binnen yp-stadiumcategorieën. De tien-jaars recidiefvrije overleving voor pathologisch complete respons, RCB-I, RCB-II, en RCB-III was 86%, 81%, 55%, en 23% voor triple-negatief, en 83%, 97%, 74%, en 52% voor HR+/HER2- in de gecombineerde T/FAC-cohorten; en 95%, 77%, 47%, en 21% in het H+T/FEC-cohort.

De onderzoekers concluderen dat RCB prognostisch was voor lange-termijn overleving in alle drie de fenotypische subsets van mammacarcinoo.

1.Symmans WF, Wei C, Gould R et al. Long-term prognostic risk after neoadjuvant chemotherapy associated with residual cancer burden and breast cancer subtype. J Clin Oncol 2017; epub ahead of print