Barrett-slokdarm is de voorloper van slokdarmadenocarcinoom (EAC), maar de meeste patiënten met Barrett-slokdarm zullen geen EAC ontwkkelen. Endoscopische surveillance is invasief, duur, en onderhevig aan sampling bias en subjectieve beoordeling van dysplasie. Prof. Rebecca Fitzgerald (University of Cambridge UK) en collega’s hebben onderzocht of niet-endoscopische monstername met de Cytosponge, populair gezegd een spons aan een touwtje, gekoppeld met klinische en moleculaire biomarkers kan worden gebruikt om patiënten met een laag risico van progressie te identificeren. De studie is online gepubliceerd in The Lancet Gastroenterology & Hepatology.¹ In dit filmpje licht Fitzgerald de werking van de Cytosponge toe.

In de studie ondergingen patiënten met Barrett-slokdarm de Cytosponge-test voorafgaand aan hun surveillance endoscopie. De onderzoekers verzamelde klinische en demografische gegevens, en testten de Cytosponge-monsters met een panel van drie eiwitbiomarkers (P53, c-Myc, Aurora kinase A), twee methyleringsmarkers (MYOD1 en RUNX3), glandulaire atypie, en TP53-mutatiestatus.

Het discovery cohort bestond uit 468 patiënten met Barrett-slokdarm en intestinale metaplasie. Uit de endoscopie bleek dat 376 van deze patiënten geen dysplasie hadden en 22 hooggradige dysplasie of intramucosaal adenocarcinoom. Een model van glandulaire atypie, P53-abnormaiteit, en Aurora kinase A-positiviteit in het Cytosponge-monster had een hoge klassificatie-accuratesse voor dysplasie. Van de patiënten in het discovery cohort vielen 162 (35%) in de laag-risicocategorie, en de waarschijnlijkheid voor deze personen om endoscopisch als niet-dysplastisch beoordeeld te worden was 100%, en de waarschijnlijkheid om endoscopisch als dysplastisch beoordeeld te worden was 0%. Voor de 238 patiënten (51%) die volgens het Cytosponge-biomarker model in de intermediair-risicogroep vielen bedroeg het risico van hoog-gradige dysplasie 14%. Er waren 58 patiënten in de hoog-risicogroep (12%). Voor deze patiënten was de waarschijnlijkheid van niet-dysplastische biopsie 13%, en de waarschijnlijkheid van hooggradige dysplasie of adenocarcinoom 87%. In het validatiecohort (n=65) werden vergelijkbare uitkomsten gezien.

De onderzoekers concluderen dat met Cytosponge gekoppeld met een biomarkerpanel betrouwbaar patiënten kunnen worden geïdentificeerd met een laag risico van progressie, voor wie endoscopie achterwege kan blijven.

1.Ross-Innes CS, Chettouh H, Achilleos A et al. Risk stratification of Barrett’s oesophagus using a non-endoscopic sampling method coupled with a biomarker panel: a cohort study. Lancet Gastroenterol Hepatol 2016; epub ahead of print