In vergelijkende studies zijn geen significante verschillen gezien tussen werkzaamheid van protonentherapie (PBT) en van intensiteits-gemoduleerde radiotherapie (IMRT) voor prostaatcarcinoom. Het is niet bekend of er tussen PBT en IMRT verschillen zijn voor de eindpunten gastroïntestinale (GI) en genitourinaire (GI) toxiciteit. Een analyse van patiëntgegevens in de SEER-Medicare database over de periode van begin 2010 to eind 2017 heeft deze toxiciteiten geïnventariseerd. Dr. James Yu (Yale University, New Haven CT) en collega’s publiceren de analyse in het Journal of Clinical Oncology.¹



De studie includeerde 772 PBT-patiënten en 1544 op basis van klinische en sociaal-demografische kenmerken 1:2 gematchte IMRT-patiënten. De frequentie van GI-toxiciteit met IMRT versus PBT was 3,5% versus 2,5% na zes maanden (p=0,18); 9,5% versus 10,2% na twaalf maanden (p=0,18), en 20,5% versus 23,5% na vierentwintig maanden (p=0,11). De frequentie van GU-toxiciteit met IMRT versus PBT na zes, twaalf, en vierentwintig maanden was 6,8% versus 5,7% (p=0,30) respectievelijk 14,3% versus 12,2 % (p=0,13) en 28,2% versus 25,8% (p=0,21).

De onderzoekers concluderen dat de analyse geen significante verschillen in GI- of GU-toxiciteit met PBT versus IMRT voor prostaatcarcinoom heeft laten zien.

1.Yu JB, DeStephano DM, Jeffers B et al. Updated analysis of comparative toxicity of proton and photon radiation for prostate cancer. J Clin Oncol 2024; epub ahead of print

Summary: Analysis of prostate cancer patient data in the SEER-Medicare database found no statistically significant differences between proton beam therapy and intensity-modulated radiation therapy in terms of gastrointestinal or genitourinary toxicity.