Er zijn aanwijzingen voor een associatie tussen verstoring van het circadiane ritme en het risico van prostaatcarcinoom. Dr. Susan Gapstur (American Cancer Society, Atlanta GA) en collega’s hebben een analyse uitgevoerd van de associatie tussen het aantal uren slaap per etmaal en het risco van overlijden aan prostaatcarcinoom. Gapstur presenteerde de analyse op de Annual Meeting van de AACR in Washington DC.¹ De analyse is gebaseerd op gegevens van deelnemers aan de Cancer Prevention Study (CPS)-I en CPS-II.

Na exclusie van mannen met onbekende slaap-informatie en mannen met prevalente maligniteiten en prostaatziekte bij inclusie had de analyse betrekking op 407.649 mannen in CPS-I, gevolgd van 1950 tot 1973, en 416.040 mannen in CPS-II, gevolgd van 1982 tot 2013. Tijdens de follow-up overleden 1546 mannen in CPS-I en 8704 mannen in CPS-II aan prostaatcarcinoom. Onder mannen in de leeftijd van 66 jaar en ouder waren er geen associaties tussen zelf-gerapporteerde slaapduur per etmaal en het risico van overlijden aan prostaatcarcinoom. Onder mannen in de leeftijd van 65 jaar en jonger was korter slapen significant geassocieerd met hoger risico van overlijden aan prostaatcarcinoom tijdens de eerste acht jaar follow-up: vergeleken met mannen die tenminste zeven uur per etmaal sliepen was het risico 61% verhoogd voor mannen die drie tot vijf uur per etmaal sliepen (RR 1,61; 95%-bti 1,10-2,37) en 25% verhoogd voor mannen die zes uur per nacht sliepen (RR 1,25; 95%-bti 0,99-1,58). Er was geen associatie tussen slaapduur en fataal prostaatcarcinoom tijdens follow-up vanaf acht jaar.

De onderzoekers concluderen dat de studie steun biedt aan de hypothese dat factoren die geassocieerd zijn met het circadiane ritme het risico van fataal prostaatcarcinoom kunnen beïnvloeden. Dat de associatie alleen bestaat gedurende de eerste acht jaar follow-up zou kunnen betekenen dat korte slaapduur latere stadia van de prostaatcarcinogenese beïnvloedt. Waarom de associatie niet wordt gezien in oudere mannen is niet duidelijk.

1.Gapstur SM et al. AACR Annual Meeting 2017; abstr. 2306