
De studie includeerde 524 patiënten, die 1:1 gerandomiseerd werden naar T-DXd 5,4 mg/kg (n=261) of T-DM1 3,6 mg/kg (n=263) iedere drie weken. Onder patiënten met stabiele hersenmetastasen bij baseline was de mPFS 15,0 maanden met T-DXd versus 3,0 maanden met T-DM1 (HR 0,25; 95%-bti 0,13-0,45) en in patiënten zonder hersenmetastase bij baseline was de HR 0,30 (0,22-0,40). Het absolute ORR-verschil in beide subgroepen was 46,9% en 45,5%. PFS en ORR waren eveneens beter met T-DXd dan met T-DM1 in subgroepen met HR-positieve ziekte en HR-negatieve ziekte, in patiënten die eerder pertuzumab hadden gekregen en patiënten die niet eerder pertuzumab hadden gekregen, patiënten met 0-1 eerdere lijnen behandeling en patiënten met 2 of meer eerdere lijnen behandeling, en patiënten met viscerale ziekte en patiënten zonder viscerale ziekte.
De onderzoekers concluderen dat T-DXd vergeleken met T-DM1 resulteerde in significant betere PFS en ORR in alle onderzochte subgroepen van patiënten met HER2-positief mBC die eerder behandeld waren met trastuzumab en een taxaan.
1.Hurvitz S et al. SABCS 2021; abstr. GS3-01
Summary: The multinational phase 3 DESTINY-Breast03 trial compared trastuzumab deruxtucan (T-DXd) versus trastuzumab emtansine (T-DM1) for HER2-positive metastatic breast cancer previously treated with trastuzumab and taxane. Exploratory subgroup analyses of the trial found consistent benefit with T-DXd over T-DM1 across subgroups: HR positive and negative, prior pertuzumab or no prior pertuzumab, 0-1 prior lines of therapy or ≥2 prior lines of therapy, visceral disease or no visceral disease, and brain metastases at baseline and no brain metastases at baseline (abstract GS3-01).