Het is denkbaar dat veranderingen in diagnose en behandeling van prostaatcarcinoom gedurende de laatste twintig jaar hebben geresulteerd in veranderingen van de prognose. Een Zweden-brede studie heeft tijdstrends in oorzaakspecifieke mortaliteit na radicale prostatectomie voor gelokaliseerd prostaatcarcinoom gediagnostiseerd tussen 2000 en 2010 geïnventariseerd. Dr. Frederik Thomsen (Universiteit van Kopenhagen, Denemarken) en collega’s publiceren de studie in het Journal of Surgical Oncology.¹



De studie includeerde 19.330 mannen met een mediane follow-up van 12,4 jaar. De negen-jaars overall mortaliteit nam af van 9,4% (95%-bti 8,4-10,5) onder mannen met een diagnose in 2000 tot en met 2002 tot 7,3% (6,5-8,0) onder mannen met een diagnose in 2009 en 2010. De negen-jaars cumulatieve prostaatcarcinoom-specifieke mortaliteit nam af met 1,7% (1,1-1,8) in 2000-2002 tot 1,4% (1,1-1,8) in 2009-2010. Deze afname van de mortaliteit werd gedreven door een afname onder mannen met intermediair-risico ziekte van 2,8% (1,8-3,8) in 2000-2002 tot 1,2% (0,8-1,7) in 2009-2010. De niet-prostaatcarcinoom specifieke mortaliteit nam af van 7,8% (6,8-8,8) in 2000-2002 tot 5,9% (5,2-6,5) in 2009-2010.

De onderzoekers concluderen dat tijdens de studieperiode de prostaatcarcinoom-specifieke mortaliteit afnam onder mannen met intermediair-risico ziekte. Onder mannen met laag- en hoog-risico ziekte was er geen significante verandering van de prostaatcarcinoom-specifieke mortaliteit.

1.Thomsen FB, Garmo H, Brasso K et al. Temporal changes in cause-specific death in men with localised prostate cancer treated with radical prostatectomy: a population-based, nationwide study. J Surg Oncol 2021; epub ahead of print

Summary: A nationwide study in Sweden found that among men treated with radical prostatectomy for localized prostate cancer, the prostate cancer-specific mortality decreased from 2000-2010. This decrease was restricted to men with intermediate-risk disease.