De standaardbehandeling voor de meeste patiënten met HR-positief gevorderd mammacarcinoom is endocriene therapie, vaak met een aromataseremmer. Na verloop van tijd treedt echter resistentie tegen de aromataseremmer op. Er wordt onderzoek gedaan naar mogelijkheden om deze resistentie te ontwijken. Een mogelijke strategie is gebruik van een mTOR-remmer zoals everolimus om de PI3K-AKT-mTOR-route te remmen. Een ander mogelijkheid is gebruik van een selective estrogen receptor degrader (fulvestrant). De gerandomiseerde fase 2-studie PrECOG 102 randomiseerde postmenopauzale vrouwen met HR-positief HER2-negatief metastatisch mammacarcinoom en resistentie tegen aromataseremmer naar fulvestrant plus everolimus of fulvestrant plus placebo. Dr. Noah Kornblum (Montefiore-Einstein Center for Cancer Care, New York), presenteert uitkomsten van de studie op het San Antonio Breast Cancer Symposium (6-9 december).¹

De studie had 130 deelneemsters met niet-operabel lokaal-gevorderd of AI-resistent metastatisch mammacarcinoom, een ECOG performance status 0 of 1, en maximaal één eerder chemotherapieregime voor metastatische ziekte. Ze werden voor ten hoogste twaalf cycli (48 weken) gerandomiseerd naar fulvestrant plus everolimus of fulvestrant plus placebo. Als na 48 weken nog geen progressie of niet-acceptabele toxiciteit was opgetreden kon de behandeling ongeblindeerd worden voortgezet. Het primaire eindpunt van de studie was progressievrije overleving. De mediane PFS was 10,4 maanden met fulvestrant plus everolimus versus 5,1 maanden met fulvestrant plus placebo (HR 0,60; p=0,02). Toevoeging van everolimus aan fulvestrant resulteerde wel in meer graad 3- bijwerkingen (48% versus 14%), waaronder stomatitis, pneumonitis, vermoeidheid en hyperglycemie.

De onderzoekers concluderen dat toevoegen van everolimus aan fulvestrant in AI-resistente ziekte geassocieerd is met verbetering van de klinische uitkomst.

1.Kornblum N et al. SABCS 2016; abstr. S1-02