
Deelnemers aan de studie waren 209 volwassen patiënten (mediane leeftijd 40 jaar) van 56 centra in Frankrijk. Ze werden gerandomiseerd naar rituximab plus chemotherapie (n=105) of alleen chemotherapie (n=104). Rituximab werd gegevens tijdens inductie, salvage reïnductie indien nodig, consolidatie, late intensificatie, en het eerste jaar onderhoudsbehandeling, voor een totaal van 16 tot 18 infusies van 375 mg/m2. Na inductie met of zonder salvage reïnductie was de complete remissie 92% in de rituximab-arm en 91% in de controle-arm. In de rituximab-arm kreeg een hoger percentage patiënten (34%) allogene SCT in eerste remissie dan in de controle-arm (20%; p=0,029).
Het primaire eindpunt van de studie was gebeurtenisvrije overleving. De twee-jaars gebeurtenisvrije overleving was 65% in de rituximab-arm versus 52% in de controle-arm (HR 0,66; p=0,038). De twee-jaars overall survival was 71% in de rituximab-arm versus 64% in de controle-arm (HR 0,70; p=0,095). Censoring van patiënten die in eerste remissie allogene SCT hadden gekregen resulteerde in significant betere twee-jaars EFS (66% versus 53%; HR 0,59; p=0,021) en OS (74% versus 63%; HR 0,55; p=0,018) in de rituximab-arm.
De onderzoekers concluderen dat toevoegen van rituximab aan chemotherapie voor CD20-positief Ph-negatief BCP-ALLresulteert in betere EFS, en na censoring voor transplantatie ook in betere OS.
1.ASH 2015; abstr. 1