
De analyse includeerde 1311 overlevers, met een mediane leeftijd 29 jaar (range 6 tot 60 jaar), en mediane tijd na diagnose 21 jaar (range 5 tot 44 jaar). De vijftien-jaar cumulatieve incidentie van all-cause late mortaliteit was 23,2% onder patiënten met een diagnose in de zeventiger jaren versus 12,8% onder patiënten met een diagnose in de negentiger jaren (p=0,002); de recidief-gerelateerde mortaliteit onder deze beide groepen was 17,7% versus 9,6% (p=0,008). De mortaliteit aan andere oorzaken onder de overlevers nam niet af tussen 1970-1980 en 1990-2000.
Onder de 997 overlevers met beschikbare data was de vijftien-jaars cumulatieve incidentie van SNs hoger onder overlevers met multimodale therapie (9,5%) dan onder de historische patiënten (2,8%; p=0,03). Overlevers die in de negentiger jaren behandeld waren hadden een hogere cumulatieve incidentie van ernstig, invaliderende, levens-bedreigende, en fatale chronische aandoeningen (56,5% in de negentiger jaren versus 39,9% in de zeventiger jaren; p<0,001) en hadden hogere waarschijnlijkheid van het ontwikkelen van multipele aandoeningen (RR 2,89; 95%-bti 1,31-6,38).
De onderzoekers concluderen dat veranderingen in de behandeling voor medulloblastoom tussen 1970-1980 en 1990-2000 hebben geresulteerd in verbetering van de vijf-jaars overleving, maar ook in verhoogd risico van SNs en debiliterende aandoeningen.
1.Salloum R. Chen Y, Yasui Y et al. Late morbidity and mortality among medulloblastoma survivors diagnosed across three decades: a report from the Childhood Cancer Survivor Study. J Clin Oncol 2019; epub ahead of print
Summary: An analysis of the Childhood Cancer Survivor Study cohort found that historical changes (1970-1999) in medulloblastoma therapy that improved 5-year survival have increased the risk of subsequent neoplasms and debilitating health conditions for survivors.