Langerhans-cel histiocytose (LCH) is een zeldzame maligniteit. Prof. Joachim Yahalom (Memorial Sloan Kettering Cancer Center, New York) en collega’s hebben een studie uitgevoerd van de uitkomsten van LCH na radiotherapie, en van de impact van de betrokken organen op het risico van lokaal recidief. Ze publiceren de studie online in het International Journal of Radiation Oncology.¹

Tussen begin 1995 en eind 2015 kregen 39 patiënten van MSKCC radiotherapie voor LCH. De mediane leeftijd was 35 jaar (range 1,5 tot 67 jaar). Twaalf patiënten hadden multisysteem-betrokkenheid, onder wie vijf met ziekte in organen die als hoog-risico wordt beschouwd. Patiënten kregen radiotherapie naar bot (31), hersenen (6), huid (3), lymfeklier (3), schildklier (2), en nasofarynx (1). De mediane dosering was 11,4 Gy (range 7,5-50,4 Gy). De mediane follow-up was 45 maanden (range 6 tot 199 maanden). Tijdens de follow-up werd lokaal recidief of progressie gezien in 5 van 46 lesies (11%). Er waren geen gevallen van lokaal falen in de 31 botlesies, en de drie-jaars freedom from local failure in de 15 niet-botlesies was 63% (versus botlesies p=0,0008). Lokaal falen werd gezien in twee van drie huidlesies, twee van zes hersenlesies, en één van drie lymfeklierlesies. Vijf van 39 patiënten overleden; allen patiënten met multisysteem-ziekte.

De onderzoekers concluderen dat radiotherapie een veilige en effectieve behandeling is die resulteert in lokale controle van LCH in het bot. Voor behandeling van LCH in andere weefsels zijn wellicht hogere doseringen vereist of additionele behandelingsmodaliteiten.

1.Laird J, Ma J, Chau K et al. Outcome after radiotherapy for Langerhans cell histiocytosis is dependent on site of involvement. Int J Radiat Oncol Biol Phys 2017; epub ahead of print