Prof. Sabine Siesling (IKNL, Universiteit Twente) en Mirelle Lagendijk (Erasmus MC) en collega’s hebben een studie uitgevoerd van uitkomsten van borstsparende therapie (BCT) versus mastectomie in verschillende patiëntengroepen in Nederland. Lagendijk presenteert de uitkomsten van de studie vandaag op het European Cancer Congress 2017 in Amsterdam.¹ De studie is gebseerd op NKR-gegevens van 129.692 patiënten met een diagnose T1-2 N0-2 M0 mammacarcinoom tussen 1999 en 2013. Om bias vanwege meer moderne behandeling te verkleinen zijn de analyses uitgevoerd in twee tijdscohorten, met een diagnose tussen 1995 en 2006 (n=55.802) en met een diagnose tussen 2006 en 2013 (n=65.394).

In het 1995-2006 cohort had de groep BCT-patiënten betere mammacarcinoomspecifieke overleving (BCSS; HR 0,72; 95%-bti 0,69-0,76) en overall survival (OS; HR 0,74; 95%-bti 0,71-0,76) dan de groep mastectomiepatiënten. Dit verschil bleef significant in alle T1-2 N0-2 stadia. Ook in het 2006-2013 cohort was BCT geassocieerd met betere BCSS (HR 0,75; 95%-bti 0,70-0,80) en betere OS (HR 0,67; 95%-bti 0,64-0,71). Dit verschil bleef significant in de stadia T1-2 N0-1, maar niet in T1-2 N2 waar BCSS voor BCT en mastectomie gelijk was. Subgroepanalyses in T1-2 N0-1 lieten betere BCSS voor BCT dan voor mastectomie zien in patiënten ouder dan vijftig jaar, in patiënten die geen chemotherapie kregen, en in patiënten met comorbiditeit, ongeacht ongeacht hormonale of HER2-receptorstatus. Voor OS werden vergelijkbare associaties gezien. Paatiënten jonger dan vijftig jaar, patiënten zonder comorbiditeit, en patiënten die chemotherapie kregen hadden vergelijkbare BCSS maar betere OS met BCT dan met mastectomie.

De onderzoekers concluderen dat de uitkomsten van de studie het mogelijk maken patiënten te identificeren die profijt kunnen hebben van BCT. Hoewel residuele confounding niet kan worden uitgesloten suggereert de studie dat BCT vergeleken met mastectomie geassocieerd is met betere BCSS en OS in patiënten ouder dan vijftig jaar, T1-2 N0-1 stadium, patiënten zonder chemotherapie, en patiënten met comorbiditeit. Deze conclusie werd bevestigd in beide tijdscohorten.

1.Lagendijk M et al. ECC2017; abstr. LBA 4