Er is geen duidelijkheid over de optimale behandeling van patiënten met progressie van EGFR-gemuteerd longadenocarcinoom (LUAD) op tyrosinekinaseremmer. Een retrospectieve analyse van patiënten van MD Anderson Cancer Center (Houston TX) heeft verschillende behandelingen in deze setting vergeleken. Dr. Xiuning Le en collega’s publiceren de analyse in Cancers.¹


De analyse includeerde LUAD-patiënten met EGFR-sensitieve mutaties die resistent waren geworden op EGFR-TKIs en vervolgens behandeld werden met chemotherapie (chemo; n=84), chemotherapie plus immuuntherapie (chemoIO; n=30), chemotherapie plus bevacizumab met of zonder IO (withBev; n=42), of IO-monotherapie (IO-mono; n=22). De mediane leeftijd van de 103 vrouwen en 75 mannen was 63,3 jaar. De mediane follow-up was 42,0 maanden (IQR 22,9-67,8).


Er was geen significant PFS-verschil tussen de chemoIO-groep en de chemogroep (mediaan 5,3 versus 4,8 maanden; p=0,8). Vergeleken met chemo hadden patiënten in de withBEV-groep een trend van betere PFS (6,1 versus 4,8 maanden; HR 0,79; p=0,3) en hadden patiënten in de IO-monogroep slechtere PFS (2,2 maanden; HR 2,22; p=0,001). PD-L1 expressie was niet geassocieerd met PFS-profijt in de chemoIO-groep. Er was geen PFS-verschil tussen patiënten met EGFR exon19 deletie versus L858R met chemotherapie.

De onderzoekers concluderen dat toevoegen van immuuntherapie aan chemotherapie in deze patiëntengroep geen of beperkt additioneel profijt leverde. Chemotherapie alleen of samen met bevacizumab waren goede opties voor patiënten met actionabele EGFR-mutaties.

1.Hong L, Lewis WE, Nilsson M et al. Limited benefit from the addition of immunotherapy to chemotherapy in TKI-refractory EGFR-mutant lung adenocarcinoma. Cancers 2022;14:3473

Summary: Retrospective analysis of TKI-refractory EGFR-mutated LUAD patients found that addition of immunotherapy to chemotherapy provided limited additional benefit, while chemotherapy alone and chemotherapy plus bevacizumab were good options for patients with actionable EGFR mutations.