Patiënten met metastatisch colorectaalcarcinoom hebben slechts beperkt profijt van toevoeging van bevacizumab aan standaard chemotherapie. Er is echter een subset van de patiënten met substantieel profijt. Er is behoefte aan een biomarker voor respons van mCRC op bevacizumab om deze patiënten te identificeren. Verlies van de chromosomen 5q34, 17q12, en 18q11.2-q12.1 was geassocieerd met betere PFS in bevacizumab-behandelde patiënten in de CAIRO2-studie, maar niet in patiënten die geen bevacizumab kregen in de CAIRO-studie. Prof. Bauke Ylstra (VUmc, Amsterdam) en collega’s hebben een studie uitgevoerd van de waarde van verlies van chromosoom 18q11.2-q12.1 als biomarker voor profijt van bevacizumab. Ze publiceren de studie online in het Journal of Clinical Oncology.¹

De onderzoekers analyseerden primair-mCRC monsters van twee cohorten van patiënten die eerstelijns bevacizumab kregen (n=96 en n=81) en van een cohort van patiënten die geen bevacizumab kregen (n=90). In beide bevacizumab-behandelde cohorten was verlies van chromosoom 18q11.2-q12.1 geassocieerd met significant PFS-profijt: in het eerste cohort HR 0,54 (p=0,01) en in het tweede cohort HR 0,55 (p=0,019). In beide cohorten werd een vergelijkbare associatie tussen verlies van chromosoom 18q11.2-q12.1 en OS en respons gezien. In het cohort van patiënten die geen bevacizumab kregen was er geen significante impact van verlies van chromosoom 18q11.2-q12.1 op de mediane PFS. In dit cohort was de mediane PFS gelijk voor patiënten met en zonder verlies van chromosoom 18q11.2-q12.1, en eveneens gelijk aan de mediane PFS van patiënten zonder verlies van chromosoom 18q11.2-q12.1 in de andere cohorten.

De onderzoekers concluderen dat verlies van chromosoom 18q11.2-q12.1 consistent geassocieerd is met betere PFS in bevacizumab-behandeld mCRC.

1.Van Dijk E, Biesma HD, Cordes M et al. Loss of chromosome 18q11.2-q12.1 is predictive for survival in patients with metastatic colorectal cancer treated with bevacizumab. J Clin Oncol 2018; epub ahead of print