Er zijn twee
PARP-remmers goedgekeurd voor behandeling van metastatisch castratieresistent
prostaatcarcinoom (mCRPC) met BRCA1/2-mutaties,
te weten olaparib en rucaparib. Een multicenter retrospectieve studie heeft
onderzocht of de PARP-remmers verschillende activiteit hebben voor BRCA1- versus BRCA2-veranderd mCRPC. Prof. Emmanuel Antonarakis (Johns Hopkins University School of Medicine,
Baltimore MD) en collega’s publiceren de studie in JCO Precision Oncology.1
De studie,
in twaalf centra in de Verenigde Staten, includeerde 123 patiënten met mCRPC,
onder wie 13 met BRCA1- en 110 met BRCA2-mutatie. De meeste patiënten
kregen olaparib (n=116), drie kregen rucaparib, twee talazoparib, en twee
veliparib. Bij diagnose had 72% van de patiënten Gleason 8 tot en met 10
ziekte. De BRCA1-patiënten hadden
hogere waarschijlijkheid van metastatische ziekte bij presentatie (69% versus
37%; p=0,04). Leeftijd, baseline PSA, en eerdere systemische behandelingen
waren similar tussen de groepen.Er
waren gelijke percentages kiemlijnmutaties in beide groepen (51% versus 46%;
p=0,78). De BRCA1-patiënten hadden
numeriek meer frequent monoallelische mutaties (56% versus 41%) en concurrente TP53-mutaties (55% versus 36%; p=0,32).
Het primaire
werkzaamheids-eindpunt was het percentage patiënten met tenminste 50%
PSA-afname. Dit percentage was 23% in de BRCA1-groep
versus 63% in de BRCA2-groep
(p=0,01). De BRCA2-groep had langere PSA-PFS
(HR 1,94; p=0,08), klinische of radiografische PFS (HR 2,08; p=0,05), en OS (HR
3,01; p=0,008). Biallelische versus monoallelische mutaties, truncerende versus
missense mutaties, en afwezigheid van concurrente TP53-mutatie waren geassocieerd met gevoeligheid voor PARP-remmer.
De
onderzoekers concluderen dat PARP-remmer werkzaamheid voor BRCA1-veranderd mCRPC lager is dan voor BRCA2-veranderd mCRPC. Dit hangt niet samen met inbalans in
kiemlijnmutaties, maar kan wellicht verklaard worden uit meer monoallelische
mutaties en/of concurrente TP53-veranderingen
in de BRCA1-groep.
1.Taza F, Holler AE, Fu W et al.
Differential activity of PARP inhibitors in BRCA1- versus BRCA2-altered
metastatic castration-resistant prostate cancer. JCO Precision Oncol 2021; epub
ahead of print
Summary: A multicenter retrospective study in
the USA found that PARP inhibitor efficacy was diminished in BRCA1- versus BRCA2-altered mCRPC. This is not due to an imbalance in germline
mutations but might be related to more monoallelic mutations and/or concurrent TP53 alterations in the BRCA1 group.
Commentaren
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)