De deelneemsters werden gerandomiseerd naar vier cycli van vier neoadjuvante regimes: trastuzumab plus docetaxel (groep A, n=107), pertuzumab en trastuzumab plus docetaxel (groep B, n=107), pertuzumab en trastuzumab (groep C, n=107), of pertuzumab en docetaxel (groep D, n=96). Na chirurgie kregen de patiënten drie cycli FEC plus trastuzumab onderhoud gedurende 39 weken. Na vijf jaar was progessie of overlijden gerapporteerd voor 87 patiënten.
De vijf-jaars progressievrije overleving was 81% in groep A, 86% in groep B, 73% in groep C, en 73% in groep D. Het enige statistisch significante verschil was tussen groep B en groep D (HR 2,05; 95%-bti 1,07-3,93). De uitkomsten voor ziektevrije overleving waren consistent met die voor progressievrije overleving. In alle groepen tezamen werd een betere progressievrije overleving gezien in patiënten die pCR hadden bereikt (vijf-jaars PFS 85%) dan in patiënten die geen pCR hadden bereikt (vijf-jaars PFS 76%; HR 0,54; 95%-bti 0,29-1,00). Er waren geen onverwachte bijwerkingen en de tolerabiliteit verschilde niet tussen de vier groepen.
De onderzoekers concluderen dat de studie suggereert dat neoadjuvant pertuzumab toegevoegd aan trastuzumab en docetaxel ‘beneficial’ is, en dat pCR een vroege indicator van lange-termijn uitkomst kan zijn in vroeg-stadium HER2-positief mammacarcinoom.
1.Gianni L, Pienkowski T, Im Y-H et al. 5-year analysis of neoadjuvant pertuzumab and trastuzumab in patients with locally advanced, inflammatory, or early-stage HER2-positieve breast cancer (NeoSphere): a multicentre, open-label, phase 2 randomised trial. Lancet Oncol 2016; epub ahead of print