In glioblastoom (GBM) worden frequent (ongeveer 50%) genetische veranderingen van EGFR gezien. Desondanks hebben EGFR-gerichte behandelingen voor GBM niet tot gewenste resultaten geleid. Een retrospectieve fase 2-studie in de Verenigde Staten en Canada heeft voorspellers gezocht van respons van recidiverend EGFR-geamplificeerd GBM op dacomitinib, een tweedegeneratie EGFR-TKI die de bloed-hersenbarrière kan doorbreken. Dr. Tracy Batchelor (Massachusetts General Hospital, Boston) en collega’s publiceren de studie online in JCO Precision Oncology.¹

De studie includeerde 56 patiënten die dacomitinib kregen voor GBM met EGFR extracellulair domein sensitizerende mutaties in de context van EGFR gen-amplificatie. Acht patiënten (14,3%) hadden klinisch profijt, gedefinieerd als duur van de behandeling van tenminste zes maanden, onder wie vijf (8,9%) die tenminste een jaar progressievrij bleven. Aanwezigheid van EGFRvIII of EGFR extracellulair domein missense mutatie was niet geassocieerd met klinisch profijt. RNA-sequencing van pretreatment transcriptoom in circulerende extracellulaire vesicles identifeerde een RNA-signatuur dat patiënten met duurzaam klinisch profijt onderscheidde van patiënten met vroege progressie.

De onderzoekers concluderen dat dacomitinib niet effectief was in de meeste patiënten met EGFR-geamplificeerd GBM, maar dat een subset van de patiënten duurzaam klinisch relevant profijt had van de behandeling. Er is behoefte aan onderzoek naar RNA-signaturen in extracellulaire vesicles als biomarkers van werkzaamheid van dacomitinib in GMB.

1.Chi AS, Cahill DP, Reardon DA et al. Exploring predictors to dacomitinib in EGFR-amplified recurrent glioblastoma. JCO Precision Oncol 2020; epub ahead of print

Summary: A retrospective phase 2 study in the USA and Canada found that in EGFR-amplified recurrent GBM patients an RNA signature in circulating extracellular vesicles predicted response to dacomitinib.