Oncologisch onderzoek.nl

Patiënten met mammacarcinoom-gerelateerde leptomeningeale ziekte (BC-LMD) hebben een slechte diagnose. Een retrospectieve studie van Moffitt Cancer Center (Tampa FL) heeft veranderingen in incidentie van BC-LMD tussen 2011 en 2020 geïnventariseerd en factoren geïdentificeerd die geassocieerd zijn met overall survival van deze patiënten. Dr. Inna Smalley en collega’s publiceren de studie in Breast Cancer Research.¹

De figuur laat zien dat tussen begin 2011 en eind 2020 in het centrum 128 patiënten met BC-LMD werden gezien, en dat de verhouding tussen het aantal BC-LMD patiënten en het totale aantal BC-patiënten in de studieperiode toenam. Panel A van deze figuur laat zien dat patiënten met HR-positief of HER2-positief BC langere tijd tussen CNS-metastase en LMD-diagnose hadden dan patiënten met TNBC (mediaan 9,1 respectievelijk 10,5 en 4,3 maanden). Panels B en C laten zien dat systemische therapie en whole brain radiation therapy (WBRT) geassocieerd waren met langere tijd tot LMD-progressie. Hormoontherapie in patiënten met HR+ BC was geassocieerd met langere tijd tot LMD-progressie. Patiënten met TNBC-LMD hadden kortere overall survival vanaf de LMD-diagnose dan patiënten met HR+ en HER2+ BC-LMD (mediaan 2,0 maanden versus 5,3 maanden en 8,4 maanden). Systemische therapie, intrathecale therapie, en WBRT waren geassocieerd met langere overleving onder alle groepen patiënten.

De onderzoekers concluderen dat de incidentie van BC-LMD onder de BC-patiënten van Moffitt Cancer Center toenam, en dat er behoefte is aan prospectieve studies van behandelingen voor BC-LMD.

1.Wallace G, Kundalia R, Vallebuona E et al. Factors associated with overall survival in breast cancer patients with leptomeningeal disease (LMD): a single institutional retrospective review. Breast Cancer Res 2024; 01789-7

Summary: A retrospective study at Moffitt Cancer Center (Tampa, FL) found increasing incidence of breast cancer-related leptomeningeal disease from 2011 to 2020.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Het is niet duidelijk of anti-Helicobacter pylori behandeling overlevingsvoordeel kan opleveren voor patiënten met maagcarcinoom en H. pylori-infectie. Een retrospectieve cohortstudie van Sun Yat-sen Universiteit (Guangzhou, China) heeft de impact van deze behandeling na radicale gastrectomie op de uitkomsten geïnventariseerd. Prof. Yingbo Chen en collega’s publiceren de studie in JAMA Network Open.¹


De studie includeerde 1293 patiënten (mediane leeftijd 59 jaar; IQR 50-65; 66.5% mannen) met een preoperatief gediagnostiseerde H. pylori-infectie die tussen begin 2010 en eind 2018 curatieve gastrectomie met D2 lymfadenectomie ondergingen voor adenocarcinoom van maag of slokdarm-maagovergang. Onder deze patiënten waren er 125 die in de perioperatieve periode en tijdens de follow-up anti-H. pylori behandeling kregen (amoxicilline, clarythromycine, en omeprazol) en 1168 die deze behandeling niet kregen. Primaire uitkomsten waren overall survival en ziektevrije overleving. De figuur laat zien dat zowel voor als na propensity score matching OS en DFS significant beter waren in de groep die anti-H. pylori behandeling kreeg. Ook in multivariate analyse waren OS (HR 0,38; p=0,02) en DFS (0,48; p=0,008) significant beter in de voor H.pylori behandelde groep. Onder patiënten met stadium II of III ziekte die adjuvante chemotherapie kregen was anti-H. pylori behandeling geassocieerd met betere OS (HR 0,49; p=0,046) terwijl onder patiënten met stadium II of III ziekte die geen adjuvante behandeling kregen anti-H. pylori behandeling niet significant geassocieerd was met OS (0,29; p=0,22).

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten die gastrectomie ondergingen voor maagcarcinoom en een preoperatief gediagnostiseerde H. pylori infectie hadden, anti-H. pylori behandeling geassocieerd was met betere overlevingsuitkomsten.

1.Zhao Z, Zhang R, Chen G et al. Anti-Helicobacter pylori treatment in patients with gastric cancer after radical gastrectomy. JAMA Network Open 2024;7:e243812

Summary: A retrospective cohort study at Sun Yat-sen University (Guangzhou, China) found that anti-H. pylori treatment may be associated with improved survival in patients with gastric cancer who have H. pylori infections.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De waargenomen geslachtsgebonder verschillen in incidentie van hoofd-halscarcinoom (HNC) suggereren een potentiële rol van geslachtshormonen. Een retrospectieve multicenter cohortstudie heeft de rol van exogeen oestrogeen in de ontwikkeling van HNC geïnventariseerd. Dr. Christian Doll (Charité-Universitätsmedizin, Berlijn) en collega’s publiceren de studie in JAMA Otolaryngology – Head & Neck Surgery.¹

De studie includeerde patiënten met gegevens in 87 Duitse organisaties voor gezondheidszorg over de periode van juni 2003 tot en met mei 2023 in vier cohorten. Cohort 1 bestond uit 731.366 vrouwen in de leeftijd van 18 tot en met 45 jaar die regelmatig orale contraceptiva (OC) gebruikten, en cohort 2 omvatte 3.886.568 vrouwen in dezelfde leeftijdscategorie die geen OC gebruikten. Cohort 3 bestond uit 135.875 vrouwen in de leeftijd van 50 jaar en ouder die hormoonvervangende therapie (HRT) kregen, en cohort 4 bestond uit 5.875.270 vrouwen in dezelfde leeftijdscategorie die geen HRT kregen. Propensity score matching werd uitgevoerd voor de confounders leeftijd, alcoholgebruik, en nicotinegebruik.

De figuur laat de resultaten van de analyses zien. Onder 718.101 1:1 gematchte vrouwen in elk van de cohorten 1 en 2 hadden de vrouwen met OC-gebruik een hoger risico van een HNC-diagnose (RR 1,47; 95%-bti 1,21-1,78) dan vrouwen zonder OC-gebruik. Onder de 131.835 vrouwen in elk van de cohorten 3 en 4 hadden vrouwen met postmenopauzaal HRT-gebruik een lager risico van een HNC-diagnose (RR 0,77; 95%-bti 0,64-0,92) dan vrouwen zonder postmenopauzaal HRT-gebruik.

De onderzoekers concluderen dat de resultaten van de cohortstudie suggereren dat er een positieve associatie is tussen OC-gebruik en risico van HNC en dat er een negatieve associatie is tussen HRT-gebruik en risico van HNC.

1.Doll C, Hofmann E, Preissner R et al. Exogenous estrogen in the development of head and eck cancer. JAMA Otolaryngol Head Neck Surg 2024; epub ahead of print

Summary: A retrospective cohort study in Germany found a positive association of use of oral contraceptiva and risk of head and neck cancer, and a negative association of use of hormonal replacement therapy and risk of head and neck cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Mosunetuzumab is een CD20xCD3 T-cell-engaging bispecifiek antilichaam. De multinationale fase 1-2 studie NCT02500407 evalueerde ten hoogste 17 drie-weekse cycli mosunetuzumab monotherapie voor recidiverend of refractair (R/R) indolent of agressief B-cel non-Hodgkin lymfoom (iNHL/aNHL). De primaire analyse van de studie liet zien dat mosunetuzumab een manageable veiligheidsprofiel had en duurzame responsen induceerde. Dr. Nancy Bartlett (Washington University at St. Louis, MO) en collega’s publiceren in het Journal of Clinical Oncology resultaten van de studie met mediaan 3,5 jaar follow-up.¹

Complete of partiële respons op mosunetuzumab werd gezien in 65,7% van de iNHL-patiënten en 36,4% van de aNHL-patiënten. Panel A van de figuur laat zien dat de mediane duur van respons onder de iNHL responders 32,2 maanden was (95% 13,8-NE) maar niet bereikt werd onder de iNHL-patiënten met complete respons. Onder complete responders werden na 26 maanden follow-up geen relapsen meer gezien. Panel B laat zien dat onder de aNHL-patiënten de mediane duur van respons 7,8 maanden was (95%-bti 4,6-22,8). Onder 12 patiënten met complete respons die na behandeling met mosunetuzumab progressie hadden en opnieuw mosunetuzumab kregen had 83,3% objectieve respons en 58,3% complete respons.

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met R/R B-cel NHL beperkte-duur mosunetuzumab duurzame remissies kan induceren.

1.Budde LE, Assouline S, Sehn LH et al. Durable responses with mosunetuzumab in relapsed/refractory indolent and aggressive B-cell non-Hodgkin lymphomas: extended follow-up of a phase I/II study. J Clin Oncol 2024; epub ahead of print

Summary: Extended follow-up of a multinational phase 1-2 trial found that time-limited treatment with mosunetuzumab can mediate durable remissions in patients with relapsed or refractory indolent or aggressive B-cell non-Hodgkin lymphoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De PD-1 remmer sintilimab heeft werkzaamheid laten zien voor recidiverend of refractair nasaal type extranodaal NK/T-cellymfoom (ENKTL). De multicenter fase 2-studi SPIRIT in China heeft sintilimab plus P-GEMOX (pegaspargase, gemcitabine, en oxaliplatine) als eerstelijns behandeling voor gevorderd ENKTL geëvalueerd. Prof. Xiao-Peng Tian (Sun Yat-sen University, Guangzhou) en collega’s publiceren de studie in The Lancet Haematology.¹

SPIRIT werd uitgevoerd in drie centra in Guangzhou en Beijing. De studie includeerde 34 patiënten (25 mannen en 9 vrouwen) in de leeftijd van 18 tot en met 75 jaar (mediaan 39; IQR 32-55) met niet-eerder behandeld gevorderd ENKTL en een ECOG performance status 2 of beter. De patiënten kregen zes drie-weekse cycli van sintilimab plus P-GEMOX gevolgd door sintilimab iedere drie weken gedurende ten hoogste twee jaar. Het primaire eindpunt van de studie was percentage patiënten met complete respons. Complete respons werd gezien in 29 patiënten (CRR 85%; 95%-bti 70-94). De overige vijf patiënten hadden partiële respons, waarmee de ORR uitkwam op 100%. Het twee-jaars progressievrije-overlevingspercentage was 64% (95%-bti 48-86) en het drie-jaars overall survival percentage was 76% (52-100). Er waren geen ernstige treatment-related adverse events; drie patiënten overleden aan oorzaken die werden beoordeeld als niet met de behandeling samenhangend.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van sintilimab en P-GEMOX een actief en veilig eerstelijns regime is voor patiënten met gevorderd ENKTL.

1.Tian X-P, Cai J, Xia Y et al. First-line sintilimab with pegaspargase, gemcitabine, and oxaplatin in advanced extranodal natural killer/T cell lymphoma (SPIRIT): a multicentre, single-arm, phase 2 trial. Lancet Haematol 2024; epub ahead of print

Summary: The multicenter phase 2 SPIRIT trial in China found that the combination of sintilimab and P-GEMOX was an active and safe first-line regimen for patients with advanced ENKTL.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Afamitresgene autoleucel (afami-cel) is een op MAGE-A4 antigen gerichte autologe CAR T-celtherapie, met in een fase 1-studie waargenomen acceptabele veiligheid en veelbelovende werkzaamheid voor onder meer synoviaal sarcoom (SS). De multinationale fase 2-studie SPEARHEAD-1 evalueerde afami-cel voor patiënten met HLA-A*02 en gevorderd SS of myxoïd rondcellig liposarcoom (MRCLS) met expressie van MAGE-A4. Dr. Sandra D’Angelo (Memorial Sloan Kettering Cancer Center, New York) en collega’s publiceren de studie in The Lancet.¹

SPEARHEAD-1 werd uitgevoerd in 23 centra in Canada, Europa, en de Verenigde Staten. De nu gepubliceerde analyse heeft betrekking op 52 patiënten (44 SS en 8 MRCLS) in het cohort met tenminste één eerdere lijn chemotherapie voor metastatische of niet-resectabele ziekte. Het mediane aantal eerdere lijnen systemische behandeling was 3 (IQR 2-4).De patiënten kregen na lymfodepletie een enkele intraveneuze dosis afami-cel (10⁹ tot 10¹⁰ T-cellen). Het primaire eindpunt was overall response rate. De figuur laat zien dat de ORR overall 37% bedroeg (95%-bti 24-51), onder de SS-patiënten 39% (24-55), en onder de MRCLS-patiënten 25% (3-65). Cytokine release syndrome werd gezien in 71% van de patiënten, met graad 3 CRS in één patient. De meest-waargenomen graad 3 of hoger adverse events waren lymfopenie (96% van de patiënten), neutropenie (85%), en leukopenie (81%). Er waren geen graad 5 TRAEs.

De onderzoekers concluderen dat afami-cel behandeling resulteerde in duurzame responsen in zwaar-voorbehandeld patiënten het HLA-A*02 en SS met expressie van MAGE-A4.

1.D’Angelo SP, Araujo DM, Razak ARA et al. Afamitresgene autoleucel for advanced synovial sarcoma and myxoid round cell liposarcoma (SPEARHEAD-1): an international, open-label, phase 2 trial. Lancet 2024; epub ahead of print

Summary: The multinational phase 2 SPEARHEAD-1 trial found that afamitresgene autoleucel treatment resulted in durable responses in heavily pretreated patients with HLA-A*02 and MAGE-A4 expressing synovial sarcoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

In patiënten met mammacarcinoom wordt frequent dysregulering van de PI3K-mTOR route gezien. Het is denkbaar dat combinatie van remming van de PI3K-mTOR-route met een CDK4/6-remmer en endocriene therapie (ET) meer effectieve tumorcontrole kan leveren dan standaard-behandelingen. Een multicenter fase 1b-studie in de Verenigde Staten heeft de combinatie van de pan-PI3K-mTOR remmer gedatolisib met de CDK4/6-remmer palbociclib en ET voor HR-positief HER2-negatief gevorderd mammacarcinoom (HR+ HER2- aBC) geëvalueerd. Prof. Rachel Layman (MD Anderson Cancer Center, Houston TX) en collega’s publiceren resultaten van vier expansiegroepen van de studie in The Lancet Oncology.¹

De studie, uitgevoerd in 17 centra, includeerde 103 vrouwen met HR+HER2- aBC en ECOG performance status 0 of 1. De vier expansiegroepen bestonden uit niet-eerder in de gevorderd setting behandelde patiënten (groep A; n=31), patiënten met progressie op één of twee lijnen ET maar CDK4/6-remmer naïef (groep B; n=13), en patiënten met één of meer eerdere lijnen therapie inclusief een CDK4/6-remmer (groep C; n=32; en groep D (n=27). Gedatolisib 180 mg werd intraveneus wekelijks toegediend in 28-daagse cycli in groepen A, B, en C, en op dagen één, acht, en vijftien in groep D. Letrozol (groep A), fulvestrant (groepen B, C, en D) en palbociclib (alle groepen) werden in standaarddoseringen en –schemas gegeven. Het primaire eindpunt was door lokale onderzoekers beoordeelde objectieve respons.

De mediane follow-up was 16,6 maanden in groep A; 11,0 maanden in groep B; 3,6 maanden in groep C; en 9,4 maanden in groep D. De combinatie van gedatolisib, palbociclib, en ET induceerde objectieve respons in 85,2% (90%-bti 69,2-94,8) van de patiënten in groep A; 61,5% (35,5-83,4) van de patiënten in groep B; 25,0% (12,4-41,9) van de patiënten in groep C; en 55,6% (38,2-72,0) van de patiënten in groep D. Ernstige treatment-related adverse events werden gerapporteerd voor 22% van de patiënten; en 9% van de patiënten discontinueerden de behandeling vanwege TRAEs. Er waren geen graad 5 TRAEs.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van gedatolisib met palbociclib en ET veelbelovende ORR induceerde en een acceptabel veiligheidsprofiel had.

1.Layman RM, Han HS, Rugo HS et al. Gedatolisib in combination with palbociclib and endocrine therapy in women with hormone receptor-positive, HER2-negative advanced breast cancer: results from the dose expansion groups of an open-label, phase 1b study. Lancet Oncol 2024;25:474-487

Summary: Results from four expansion cohorts of a multicenter phase 1b trial showed that the combination of gedatolisib with palbociclib and endocrine therapy for HR-positive, HER2-negative advanced breast cancer induced a promising objective response rate compared with published results for standard-of-care therapies and had an acceptable safety profile.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

DESTINY-Lung01 is een multinationale fase 2-studie van het op HER2-gerichte antibody-drug conjugate trastuzumab deruxtecan (T-DXd) voor niet-resectabel of metastatisch niet-kleincellig longcarcinoom (mNSCLC) met HER2-overexpressie of HER2-mutatie. De resultaten van het cohort met HER2-gemuteerd mNSCLC zijn gepubliceerd. Prof. Egbert Smit (LUMC) en collega’s publiceren in The Lancet Oncology resultaten van de cohorten met mNSCLC met HER2-overexpressie.¹

De cohorten includeerden volwassen patiënten met niet-squameus mNSCLC na progressie op standaard-behandeling, met HER2 IHC-score 3+ of 2+ (zonder bekende HER2-mutatie) en een ECOG performance score 0 of 1. Patiënten in cohort 1 (n=49) kregen intraveneus T-DXd 6,4 mg/kg iedere drie weken en patiënten in cohort 1A (n=41) kregen intraveneus T-DXd 5,4 mg/kg iedere drie weken. Het primaire eindpunt was centraal-beoordeelde objectieve respons. De mediane duur van behandeling was 4,1 maanden in cohort 1 en 5,5 maanden in cohort 1A; de mediane follow-up was 12,0 respectievelijk 10,6 maanden. In cohort 1 werden bevestigde partiële reponsen gezien in dertien patiënten (ORR 26,5%; 95%-bti 15,0-41,1) en in cohort 1A werden twee complete en twaalf partiële responsen gezien (34,1; 20,1-50,6). Graad 3 of hoger treatment-related adverse events werden gezien in 35 van 90 patiënten (39%). Twee patiënten overleden aan met de behandeling samenhangende oorzaak.

De onderzoekers concluderen dat gelet op de lage antitumoractiviteit van bestaande behandelingen, T-DXd kan voorzien in een unmet need van patiënten met mNSCLC met HER2-overexpressie.

1.Smit EF, Felip E, Uprety D et al. Trastuzumab deruxtecan in patients with metastatic non-small-cell lung cancer (DESTINY-Lung01): primary results of the HER2-overexpressing cohorts from a single-arm, phase 2 trial. Lancet Oncol 2024;25:439-454

Summary: The multinational phase 2 DESTINY-Lung01 trial found promising activity of trastuzumab deruxtecan in patients with HER2-overexpressing metastatic non-small cell lung cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)