Oncologisch onderzoek.nl

In patiënten met EGFR-gemuteerd niet-kleincellig longcarcinoom (NSCLC) die eerder EGFR-TKIs gekregen hadden zijn bemoedigende uitkomsten gezien met het chemo-immuuntherapie regime van atezolizumab, bevacizumab, carboplatine, en paclitaxel (ABCP). De retrospectieve SPIRAL-STEP studie, in twintig centra in Japan, heeft ABCP voor deze patiënten vergeleken met platina-gebaseerde chemotherapie (Chemo-groep) of chemotherapie plus bevacizumab (Chemo + BEV groep). Dr. Tadaaki Yamada (Kyoto Prefectural University of Medicine) en collega’s publiceren de studie in Lung Cancer.¹

De studie includeerde 408 patiënten met gevorderd of recidiverend EGFR-gemuteerd NSCLC na EGFR-TKI therapie. Van deze patiënten kregen 306 (75%) Chemo of Chemo + BEV, en 102 (25%) ABCP. Na propensity score matching waren er geen significante verschillen tussen Chemo of Chemo + BEV en ABCP in progressievrije overleving (mediaan 6,0 maanden versus 7,2 maanden; p=0,44) of overall survival (mediaan 22,5 maanden versus 21,3 maanden; p=0,84). In de subset van patiënten met PD-L1 expressie 50% of hoger was de progressievrije overleving significant langer met ABCP dan met Chemo of Chemo + BEV (mediaan 7,9 maanden versus 4,8 maanden; p=0,02).

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met EGFR-gemuteerd NSCLC na EGFR-TKI, ABCP resulteerde in vergelijkbare uitkomsten als platina-gebaseerde chemotherapie met of zonder bevacizumab, terwijl in de subgroep van patiënten met hoge expressie van PD-L1 ABCP resulteerde in betere PFS dan chemotherapie met of zonder bevacizumab.

1.Morimoto K, Yamaada T, Furuya N et al. Exploration of clinical biomarkers for guiding treatment selection between chemotherapy and combination therapy with atezolizumab, bevacizumab, carboplatin, and paclitaxel in EGFR-mutant NSCLC patients after EGFR-TKI therapy: the SPIRAL-STEP study. Lung Cancer 2025.108447

Summary: The multicenter retrospective SPIRAL-STEP study in Japan found that after EGFR-TKI for EGFR-mutant NSCLC, chemo-immunotherapy was equally effective as platinum-based chemotherapy, whereas in the subset with high PD-L1 expression, chemo-immunotherapy resulted in superior PFS and OS.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Per- en polyfluoralkanen (PFAS) worden in veel omgevingen aangetroffen. Jonge kinderen kunnen al kruipend en door hand-mond gedrag aan deze chemicaliën worden blootgesteld middels ingestie van neergeslagen stof. Verscheidene PFAS zijn in verband gebracht met maligniteiten in volwassenen, maar over het risico in kinderen is weinig informatie beschikbaar. Een multicenter retrospectieve studie in Californië heeft associaties tussen PFAS-concentraties in stof en het risico van ALL in kinderen geïnventariseerd. Dr. Catherine Metayer (University of California, Berkeley) en collega’s publiceren de studie in het International Journal of Cancer.¹

De studie includeerde 178 kinderen met ALL en 207 gezonde controlekinderen (leeftijd nul tot en met zeven jaar) tussen begin 2001 en eind 2007. Stof uit de woningen van de kinderen werd verzameld in stofzuigerzakken en middels LCMS geanalyseerd op gehalten van negentien typen PFAS. Blootstelling aan N-ethyl perfluoroctaan-sulfonamido-azijnzuur (EtFOSAA) was onafhankelijk geassocieerd met het risico van ALL in de kinderen (vierde versus eerste kwartiel: OR 2,58; 95%-bti 1,16-5,71). Ook een mengsel van acht typen PFAS met concentraties tenminste 50% hoger dan de bepalingslimiet was positief geassocieerd met het risico van ALL (OR 1,60; 95%-bti 1,15-1,24).

De onderzoekers concluderen dat blootstelling EtFOSAA en aan het mengsel van acht typen PFAS geassocieerd was met verhoogd risico van ALL in kinderen.

1.Metayer C, Morimoto LM, Vieira VM et al. Exposure to per- and polyfluoroalkyl substances in residential settled dust and risk of childhood acute lymphoblastic leukemia. Int J Cancer 2025.35370

Summary: A multicenter retrospective study in California found that exposure to a mixture of PFAS in settled dust was associated with an overall elevated risk of childhood ALL.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Na radicale nefro-ureterectomie (RNU) hebben patiënten met hoog-risico upper tract urothelial carcinoma (UTUC) een slechte prognose. De multicenter fase 2-studie iNDUCT in Frankrijk heeft neoadjuvant durvalumab plus chemotherapie voor deze patiënten geëvalueerd. Prof. Nadine Houédé (Centre Hospitalier Régional Universitaire de Nȋmes) en collega’s publiceren de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹

De studie includeerde patiënten met niet-metastatisch hooggradig UTUC. Voorafgaand aan de RNU kregen de patiënten vier cycli van durvalumab plus gemcitabine-cisplatine (cohort 1) of durvalumab plus gemcitabine-carboplatine (cohort 2) iedere drie weken, waarbij de cohortkeus werd gemaakt op basis van de glomerulaire filtratiesnelheid. Het primaire eindpunt was het percentage patiënten met pathologisch complete respons in de cohorten.

Cohort 1 bestond uit 31 patiënten en cohort 2 uit 19. De mediane leeftijd was 68 jaar (range 38-79); 59% van patiënten waren mannen. Vijfenveertig patiënten kregen de vier geplande cycli; drie patiënten drie cycli, en twee patiënten twee cycli. Vijf patiënten gingen tijdens de behandeling over van cisplatine naar carboplatine. Bij chirurgie (n=45) waren percentages pT0 13% (4/29) in cohort 1 en 5% (1/19) in cohort 2. Meer dan de helft (51,7%; 15/29) van de patiënten in cohort 1 en 42% (8/19) in cohort 2 waren pTa/pT1. Er werd geen ernstige immuuntherapie-gemedieerde toxiciteit gezien. Chemotherapie-gerelateerd neutropenie graad 4 werd gezien in één patiënt en graad 3 in vier; graad 4 trombocytopenie in één en graad 3 in één, en graad 3 anemie in vier.

De onderzoekers concluderen dat het primaire eindpunt van pCR in geen van beide cohorten bereikt werd, maar dat de combinatie van durvalumab en platina-gebaseerde chemotherapie veelbelovende resultaten had in termen van downstaging, met een acceptabel veiligheidsprofiel.

1.Houédé N, Chevalier T, Audenet F et al. Safety and efficacy of neoadjuvant durvalumab plus gemcitabine/cisplatin or carboplatin in patients with operable high-risk upper tract urothelial carcinoma: the iNDUCT trial. J Clin Oncol 2025-00179

Summary: The multicenter phase 2 iNDUCT study in France found that among patients with high-risk UTUC, the neoadjuvant combination of durvalumab and chemotherapy showed promising results in terms of downstaging, with an acceptable safety profile.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

In de klinische praktijk worden ras- en etniciteit-gebonden dispariteiten gezien in overleving van kinderen met hoog-risico neuroblastoom. Het is niet bekend of dit ook het geval is in klinische studies. Een retrospectieve analyse van resultaten van frontline Children’s Oncology Group (COG) hoog-risico neuroblastoom-studies heeft overall survival (OS) en gebeurtenisvrije overleving (EFS) van kinderen van verschillende rassen geïnventariseerd. Dr. Kira Bona (Dana-Farber Cancer Institute, Boston MA) en collega’s publiceren de analyse in JAMA Network Open.¹

Tussen begin 2007 en eind 2016 werden 696 kinderen met hoog-risico neuroblastoom geïncludeerd in COG inductie/consolidatiecohorten en 935 in COG post-consolidatiecohorten. In de gepoolde inductie/consolidatiecohorten hadden Hispanic kinderen vergeleken met non-Hispanic White (NHW) kinderen significant slechtere OS (HR 1,78; 95%-bti 1,25-2,53) maar niet-verschillende EFS. In de gepoolde post-consolidatiecohorten hadden non-Hispanic Black (NHB)-kinderen (HR 1,54; 95%-bti 1,13-2,11) en Hispanic kinderen (1,63; 1,13-2,11) slechtere OS vergeleken met NHW-kinderen, en hadden Hispanic kinderen ook inferieure EFS vergeleken met HHW-kinderen (1,68; 1,14-2,47).

De onderzoekers concluderen dat NHB- en Hispanic kinderen met hoog-risico neuroblastoom slechtere uitkomsten hebben dan NHW-kinderen, ondanks de uniform-geplande behandeling in COG studies.

1.Umaretiya, Naranjo A, Zhang FF et al. Racial and ethnic survival disparities among children with high-risk neuroblastoma. A Children’s Oncology Group Report. JAMA Network Open 2025;8:e2458531

Summary: Pooled analysis of Children’s Oncology Group (COG) trials found that among children with high-risk neuroblastoma, NHB and Hispanic children had worse outcomes compared with NHW children, despite uniform planned treatment on frontline COG clinical trials.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Spinale hemangioblastomen (sHBs) zijn vasculaire tumoren met significante neurologische implicaties. Een multinationale retrospectieve studie heeft uitkomsten na chirurgie voor sHBs geïnventariseerd. Dr. Johannes Wach (Universitätsklinikum Leipzig, Duitsland) en collega’s publiceren de studie in Neuro-Oncology.¹

De studie includeerde 357 chirurgisch-behandelde sHB-patiënten (199 VHL-geassocieerd, 158 sporadisch) van dertien centra. Complete resectie werd bereikt in 87,7% van de patiënten, resulterend in 72-maands progressievrije overlevingspercentage van 95,1% onder de sporadische patiënten en 91,1% onder de VHL-patiënten; significant beter dan onder patiënten die geen complete resectie ondergingen (HR 0,18; 9%-bti 0,08-0,4). Voorspellers van ongunstige uitkomsten waren preoperatieve modified McCormick Scale socre 2 of hoger, intramedullaire tumorlocatie, en preoperatieve bloeding. Factoren die onafhankelijk geassocieerd waren de VHL-ziekte in sHBs waren niet-cervicale tumorlocatie, intramedullaire groei, en leeftijd jonger dan 43 jaar.

De onderzoekers concluderen dat complete chirurgisch resectie van belang is voor lange-termijn tumorcontrole en gunstige functionele uitkomsten in zowel sporadische als VHL-geassocieerde sHBs (graphical abstract).

1.Wach J, Basaran AE, Vychopen M et al. Local tumor control and neurological outcomes after surgery for spinal hemangioblastomas in sporadic and von-Hippel-Lindau diease: a multicenter study. Neuro-Oncol 2025;noaf041

Summary: A multinational retrospective study found that complete surgical resection is essential for long-term tumor control and favorable functional outcomes in both sporadic and von Hippel Lindau-associated spinal hemangioblastomas.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Cemacabtagene ansededleucel (cema-cel, voorheen ALLO-501A) en de cema-cel voorloper ALLO-501 zijn off-the-shelf allogene CD19 CAR T-celproducten die zijn verkregen van gezonde donoren. De multicenter fase 1-studies ALPHA2 en ALPHA in de Verenigde Staten hebben cema-cel en ALLO-501 geëvalueerd voor CD19 CAR T-naïeve patiënten met recidiverend of refractair grootcellig B-cel lymfoom (R/R LBCL). Dr. Frederick Locke (Moffitt Cancer Center, Tampa FL) en collega’s publiceren resultaten van de studies in het Journal of Clinical Oncology.¹



De studies includeerden tezamen 33 patiënten (mediane leeftijd 66 jaar; mediaan drie eerdere lijnen behandeling) die na drie dagen lymfodepletie cema-cel of ALLO-501 toegediend kregen. Na infusie werd expansie van de CAR T-cellen gezien, met persistentie tot 4 maanden. De overall response rate was 58% met complete respons in 42%. De mediane duur van respons in patiënten met complete respons was 23,1 maanden. De meest-gerapporteerde treatment-emergent adverse events waren hematologische toxiciteiten. Er waren geen patiënten met graft-versus-host ziekte, ICNS, of graad 3 of hoger cytokine release syndrome.

De onderzoekers concluderen dat allogene CD19 CAR T-cellen veelbelovende overall respons en duurzame complete respons induceerden met aan manageable veiligheidsprofiel onder CD19 CAR T-naïeve patiënten met R/R LBCL.

1.Locke FL, Munoz JL, Tees MT et al. Allogeneic CAR T cell products cemacabtagene ansegedleucel/ALLO-501 in relapsed/refractory large B-cell lymphoma: phase 1 experiences from the ALPHA2/ALPHA clinical studies. J Clin Oncol 2025; epub ahead of print

Summary: The multicenter phase 1 ALPHA2 and ALPHA studiesin the USA found that the allogeneic CD19 CAR T cell products cema-cel and ALLO-501 demonstrated promising overall and durable complete response rates with a manageable safety profile in CD19 CAR T-naïve patients with R/R LBCL.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De gerandomiseerde fase 2-studie ENZA-p, in vijftien centra in Australië, randomiseerde patiënten met metastatisch castratieresistent prostaatcarcinoom (mCRPC) naar eerstelijns enzalutamide met of zonder [¹⁷⁷Lu]Lu-PSMA-617. De vorig jaar gepubliceerde interimanalyse van de studie liet zien dat toevoegen van Lu-PSMA-617 aan enzalutamide geassocieerd was met significante verbetering van de progressievrije overleving. Prof. Louise Emmett (St Vincents’s Hospital, Sydney) en collega’s publiceren nu in The Lancet Oncology resultaten voor de secundaire eindpunten overall survival (OS) en gezondheids-gerelateerde kwaliteit van leven (HRQOL).¹


De studie randomiseerde 162 volwassen mannen die niet eerdere docetaxel of remmers van de androgeenreceptorroute hadden gekregen voor gallium-68 PSMA-PET-CT positieve ziekte, met een ECOG perfomance status 2 of beter en tenminste twee risicofactoren voor vroege progressie op enzalutamide. De alleen-enzalutamidegroep telde 79 patiënten en de Lu-PSMA-617 plus enzalutamidegroep 83. Na mediaan 34 maanden follow-up waren 96 deelnemers overleden: 53 (67%) in de alleen-enzalutamidegroep en 43 (52% in de Lu-PSMA plus enzalutamidegroep. De OS was langer in de Lu-PSMA-617 plus enzalutamidegroep (mediaan 34 maanden) dan in de alleen-enzalutamidegroep (mediaan 26 maanden; HR 0,55; p=0,0053).

HRQOL-gegevens waren beschikbaar voor 154 deelnemers (95%). Twaalf-maands verslechteringsvrije-overlevingspercentages waren beter in de Lu-PSMA-617 plus enzalutamidegroep dan in de alleen-enzalutamidegroep voor zowel fysiek functioneren als algemene gezondheid; Lu-PSMA-617 plus enzalutamide resulteerde ook in betere scores voor pijn en vermoeidheid maar slechtere scores voor xerostomie; voor alle andere domeinen waren er geen significante verschillen tussen de groepen. Graad 3 en 4 treatment-related adverse events werden gerapporteerd voor 46% in de Lu-PSMA-617 plus enzalutamidegroep en 44% in de alleen-enzalutamidegroep; er waren geen graad 5 TRAEs

De onderzoekers concluderen dat toevoegen van [¹⁷⁷Lu]Lu-PSMA-617 aan enzalutamide resulteerde in verbetering van OS en sommige aspecten van HRQOL onder patiënten met hoog-risico mCRPC.

1.Emmett L, Subramanian S, Crumbaker M et al. Overall survival and quality of life with [¹⁷⁷Lu]Lu-PSMA-617 plus enzalutamide versus enzalutamide alone in metastatic castration-resistant prostate cancer (ENZA-p): secondary outcomes from a multicentre, open-label, randomised, phase 2 trial. Lancet Oncol 2025; epub ahead of print

Summary: Secondary analysis of the ENZA-p trial found that addition of [177Lu]Lu-PSMA-617 to first-line enzalutamide was associated with improved survival and some aspects of HRQOL in patients with high-risk mCRPC.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is behoefte aan biomarkers voor het geleiden van deëscalatie van de behandeling van patiënten met HER2-positief vroeg mammacarcinoom (HER2+ EBC). De multicenter gerandomiseerde ShortHER studie in Italië heeft gehalte van tumorinfiltrerende lymfocyten als biomarker geëvalueerd. Dr. Maria Vittoria Dieci (Universiteit van Padua) en collega’s publiceren in JAMA Oncology tien-jaars follow-up resultaten van de studie.¹

De studie randomiseerde 1253 patiënten naar negen weken (korte behandeling of één jaar (lange behandeling) adjuvant trastuzumab plus chemotherapie. Er waren 866 patiënten met evalueerbare baseline TIL-gehalten. In Cox-analyse was elk 5% TIL-increment geassocieerd met verbetering van de afstands-ziektevrije overleving (DDFS; HR 0,87; p=0,001) en overall survival (OS; HR 0,89; p=0,01). De tien-jaars OS-percentages waren 91,3% onder patiënten met TILs 20% of hoger; 93,3% onder patiënten met TILs 30% of hoger; en 98,1% onder patiënten met TILs 50% of hoger. Patiënten met TILs lager dan 20% hadden betere uitkomsten met lange dan met korte behandeling (tien-jaars DDFS 88,7% versus 81,0%) terwijl patiënten met TILs 20% of hoger slechtere uitkomsten hadden met lange dan met korte behandeling (tien-jaars DDFS 87,1% versus 92,2%; p voor interactie 0,01). Patiënten met TILs hoger dan 20% hadden tien-jaars OS-percentage 89,3% in de groep met lange behandeling versus 93,1% in de groep met korte behandeling (HR 0,36; 95%-bti 0,10-1,36) terwijl patiënten met TILs lager dan 20% tien-jaars OS percentages hadden van 91,3% in de groep met de lange behandeling en 86,9% in de groep met de korte behandeling (HR 1,36; 95%-bti 0,82-2,23; p voor interactie 0,06).

De onderzoekers concluderen dat baseline TIL-gehalte geassocieerd is met overlevingsuitkomsten in HER2+ EBC en kan worden gebruikt als biomarker voor het deëscaleren van adjuvante therapie (visual abstract).

1.Dieci MV, Bisagni G, Bartolini S et al. Tumor-infiltrating lymphocytes and survival outcomes in early ERBB2-positive breast cancer. 10-year analysis of the ShortHER randomized clinical trial. JAMA Oncol (2025) 2024.6872

Summary: Ten-year follow-up of the multicenter randomized ShortHER trial in Italy found that TILs can serve as a biomarker to identify patients with HER2-positive early breast cancer who may safely undergo de-escalated adjuvant therapy without compromising long-term survival outcomes.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)