Intralesionaal
vinblastine kan regressie van Kaposi sarcoom (KS) induceren, maar is vaak
pijnlijk. Een fase 1-studie van University of California San Franciso heeft
intralesionaal nivolumab voor tot de huid beperkt KS geëvalueerd. Dr.
Chia-ching Wang en collega’s publiceren
publiceren resultaten van de studie in het Journal of Clinical Oncology.1De studie includeerde twaalf mannen met cutaan KS, onder wie zes mannen met HIV. De patiënten kregen viermaal iedere twee weken 10 mg nivolumab in 1 ml injectievloeistof, met optionele uitbreiding naar acht doses. Huidbiopsie van een targe KS-lesie werd uitgevoerd bij screening en na 26 weken. Het primaire eindpunt was veiligheid; KS-respons volgens de AIDS Clinical Trials Group criteria was een secundair eindpunt.
Er waren geen graad 3 of hoger treatment-related adverse events. Drie deelnemers zonder HIV hadden complete resolutie van de geïnjecteerde lesies. Alle deelnemers hadden na 26 weken verlaging van HHV-8-positieve cellen in de huidbiopten. Vier deelnemers hadden na de behandeling een toename van infiltrerende CD8+ T-cellen in de biopten. PD-1 en PD-L1 gehalten verschilden niet tussen de pre- en post-behandelingsbiopten. De percentages van circulerende CD4+ en CD8+ T-cellen met expressie van PD-1 namen af van 23,8% respectievelijk 19,2% voorafgaand aan de behandeling tot 10,9% respectievelijk 9,4% voor de derde intralesionale nivolumab-toediening. De frequentie van PD-1 expressie door lymfocyten was 26 weken na de laatste injectie terug op baseline-niveau.
De onderzoekers concluderen dat intralesionaal nivolumab veilig was en goed verdragen werd in deze populatie van mannen met huid-beperkt KS.
1.Wang C-cJ, Bang A, Chowdury S et al. Phase 1 trial to evaluate the safety of intralesional nivolumab therapy for limited cutaneous Kaposi sarcoma. J Clin Oncol 2025; epub ahead of print
Summary: A phase 1 trial at the University of California San Francisco found that intralesional nivolumab was safe and well-tolerated in a population of men with limited cutaneous Kaposi sarcoma.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
De
multinationale fase 3-studie TRANSFORM randomiseerde patiënten met primair
refractair of vroeg (binnen twaalf maanden) recidiverend grootcellig B-cel
lymfoom 1:1 naar tweedelijns lisocabtagene maraleucel (liso-cel; n=92) of standard of care (SOC; n=92), met de
mogelijkheid van crossover van SOC naar liso-cel bij progressie. Eerder is
gepubliceerd dat gebeurtenisvrije overleving en progressievrije overleving
significant beter waren in de liso-celgroep dan in de SOC-groep. Dr. Manali Kamdar
(University of Colorado Cancer Center, Aurora) en collega’s 
De
introductie van immuuncheckpointremmers (ICIs) was geassocieerd met substantiële
verbetering van de mediane overleving onder patiënten met maligniteiten. Het is
denkbaar dat patiënten zonder gezondheidszorgverzekering minder profiteren van
ICIs vanwege de hoge kosten. Een analyse van gegevens in de National Cancer
Database heeft met verzekerings-dekking samenhangende dispariteiten in
overleving na introductie van ICIs in de Verenigde Staten geïnventariseerd. Dr.
Jingxuan Zhao (American Cancer Society, Atlanta GA) en collega’s 
Chronische
infectie met Helicobacter pylori is
een modificeerbare oorzaak van maagcarcinoom. Een groep onderzoekers van het
International Agency for Research on Cancer (Lyon, Frankrijk) en Amsterdam
Medical Center heeft het verwachte levenslange risico van maagcarcinoom onder
jongeren geboren in 2008 tot en met 2017 geschat. Dr. Jin Young Park (IARC) en
collega’s 
Onderzoekers
van het National Cancer Institute (Rockville, MD) hebben de leeftijds-gestandaardiseerde
incidentie van en mortaliteit door colorectale en uteriene maligniteiten in
vrouwen jonger dan vijftig jaar in de Verenigde Staten geïnventariseerd. De
incidentiegegevens zijn gebaseerd op de SEER 22-registraties en de
mortaliteitsgegevens zijn afkomstig van het National Center for Health
Statistics. Dr. Gary Ellison en collega’s 
Bepaling van
de kiemlijn (g) BRCA1/2-status wordt
aanbevolen voor alle patiënten met HER2-negatief metastatisch mammacarcinoom
(mBC) om kandidaten voor PARP-remmer therapie te identificeren. In de klinische
praktijk is deze bepaling niet altijd mogelijk. De prospectieve Zuid-Korea
brede KCSG BR19-10 studie heeft de prevalentie van gBRCA1/2 pathogene variant (PV)-dragers onder niet-geselecteerde
patiënten met HER2-negatief mBC geïnventariseerd. Prof. Yeon Hee Park (Samsung
Medisch Centrum, Seoel) en collega’s 
De
oestrogeenreceptor (ER) komt tot expressie in 70% tot 75% van alle
mammacarcinomen (BCs). Een retrospectieve studie van Northern Ontario School of
Medicine (Sudbury, Canada) heeft klinisch-pathologische kenmerken en
overlevingsuitkomsten geïnventariseerd van BC met intermediaire ER-expressie,
gedefinieerd als expressie op tussen 11% en 90% van de tumorcellen. Prof.
Ioannis Voutsadakis en collega’s 
PADA-1 was
een Franse fase 3-studie die de waarde onderzocht van switchen van
hormoontherapie (aromataseremmer versus fulvestrant) bij het begin van
ctDNA-toename in patiënten die eerstelijns aromataseremmer plus palbociclib
kregen voor ER-positief HER2-negatief gevorderd mammacarcinoom (ER+/HER2- aBC).
Een post-hoc studie onder 369 van de 1017 PADA-1 patiënten heeft de prognostische
relevantie van vroege toename van ctDNA tijdens de behandeling
geïnventariseerd. Dr. Elsa Bernard (Gustave Roussy, Villejuif) en collega’s 
